Web Zaman Damgası

mercanda salınan karşı evrim

'
aklımdan çıkarsa, anımsamak istediğim sözcükler var
buğulu bir göğe doğru eğildiğimde
bir çift gül görsün
için
zemheri

şafak, birden başlardı sayılmaya
gün. gün
gece. gece

sünger, capcanlı durur inanmazsın
kırsal bir uzaklıktır mavi...
siyah
derinliklerde
inersin
girilen yerlerinden çıkılamayan diplere
dövüldükçe safrani yalınlık
epriyen o parlak nesne

-güneşte kurutup bölüşmek için

ısrarla güneşi çıkıyordu
çatarken silahlarını güz
mukavvadan üzengide bir ayağı

işte, şimdinin ötesindeyiz
tanrının ormanlarındaki sedir ağacını kesen
kavminin, ilk pişmanlığı içinde

aradığımız serinlikler, derin gölgeli avlular
ve ırmakları çırpınmaktan yorgun düşmüş çayırların uzağındayız
sen ve ben
aşınmış toprakların, denize bir adımlık eğerinde

o ırmakların beslediği toprakları gördün mü
kurak yerleri varlık kılıcıyla yarıp giderken etrafına hayat saçan ırmakları

kuş seslerinin havayı gerdiği nerede duyulmuş
çiçeklerin devrilmediği

hangi ay güneşe küskünerek görünür
durgunlaşan sazlıkta

böylece tuzlu saçlarıma gömüldüm.
uzayan her geceyi yakasından sürüyüp
beklenenlerin gelmeye üşendiği devrime kadar
.