Web Zaman Damgası

GÜL DAİMA...

Ancak böyle yakışır gülümsemek bir kula
Güldüğünde gözüne ay ışığı düşüyor
Senin uzağın gurbet, yanın aynıyla sıla
Senden uzak kalanlar yüreğinden üşüyor


Güldüğünde gül açar kurak çöllerde bile
Baharlara dönüşür zemheri zamanları
Hüsnünü anlatırken sığmazsın hece, dile
Her can özler seninle geçirdiği anları


Muhabbetin bal - kaymak bir emsali olmayan
Dostunun, yareninin can olursun canında
Akıl terazisinde us*dan ırak kalmayan
Kul elbet hayal eder, seni her dem yanında


Ola ki bir sebeple uzağa gittiğinde
Işıltılı varlığın yokluğunda özlenir
Özlemin her faninin burnunda tüttüğünde
Gelecek misin diye her an yolun gözlenir


Allah özenmiş sana sima*n, kaşın, gözüne
Yürüyünce endamın ceylanı kıskandırır
Lal olur ağzı, dili kim bakarsa yüzüne
Aslı, Leyla, Şirin'in aşığını andırır


Dostunun tasasından hüznün derine iner
Belli ki feyz almışsın insanlık yasasından
Olmadığın zamanlar günler geceye döner
Eşsiz yoldaş, arkadaş, yarensin en hasından


Kim bilir ne çok üzgün, hiç olmazsa bir anlık
Yanına gelemeyip uzaklardan bakanlar
Bilirler ki cihanda her yer olsa karanlık
Aydınlıktır daima bulunduğun mekânlar



05.09.2026