Web Zaman Damgası

Zihnimin Karanlığında

[ italik ]

Gözlerinin oyasını işledim
Gecenin tül yüzüne

Özledikçe indirdim
Özlem akan şakaklarıma


Gözyaşlarım dökülürken yanaklarıma
Hayalinin nefesini
İnce bir meltem esintisiyle Değdirdim dudaklarıma


Dudaklarımın susuna sesini bıraktım
Sen gibi konuştum kuşlarla
Andım seni
Kara sevdamın karasına
Kibrit gibi çaktım
Çaktım da gözlerini
Sen gibi baktım bana
Yandım seni


Kararan yüzüme bakışlarının huzmesi vurdu
Aktım kendimden ılgıt ılgıt
Vardım yine sana
Sen çataklarına


İçimi içinden geçirdim
Sen gibi dokundum nakışlarda
İlmek ilmek
İşledim seni


Kül gecelerden çıktım
Güne söküldüm
Söküldüğüm yerden
Güneşe astım ıslak ruhumu
Seni başlattım üşüyen tenimde
Nakış nakış motiflendi gün yüzün


Ben hasretin tütsüsünü
En zift şiirlerle yaktım
Sevda yanığım
Yarası kalığım
Yaktım da
Seni tüttüm buram buram



Yüreğimin en derinine ismini
Sokak ismi gibi çaktım
Yokluğunda suskun dil olup
Kaybettim sözcüklerimi
Hayalinin gözlerinde bulup
Firari aklımın fermanına
Seni verdim


Bu gönlüm deli bir tay gibi adını adımlar odalarında
Zihnimin karanlıklarında
Söylediğin her kelam canlanır
Yoldaş olur bana
Çaresizce sen teri döken kalemimin ucunda
Harflerin içinde sen olursun
Yüzünde sen


Yine uzun uzun b'aktım sana



_beyhude&Barutcan