Web Zaman Damgası

Annem Öpse Geçer mi...

Yarım kaldı vah yarım, nicedir buna taktım
Bahaneyi nazara bağlamaktan da bıktım
Ben seni düşünmeyi çoktan, çoktan bıraktım
Burnunla Kaf Dağı'nı mesken tuttuğun anda.


Kırk yıllık Kâni'ymişsin, ki sen öyle diyorsun
O çok kıymetli huyun değişmez öyle dursun
Bir acaip havalar gözlerindeki efsun
Seni senden alıyor, aklın hep bir ziyanda.


Onca ay, onca sene, geçti göz göre göre
Ne koştun ardı sıra, ne umrundaydı süre
Dilimin döndüğünce anlattım hara güre
Bir bana mı sağırdın, ne saklıydı arkanda.


Vicdanınla aranda tuhaf bir hesaplaşma
Kibrinden zerre taviz vermediğine şaşma
Aldım verdim, ben seni yendim diyen uzlaşma
Hâr da ben, nâr da bendim, piştim âhir zamanda.


Annem öpse geçer mi, geçer be geçer dedim
O ahlat ağacının gölgesinde bekledim
Çocukluğum kokuyor, anne beni sar dedim
Sol yanımdan öp dedim yıkılmadan veranda.


Temmuz2024/NÜS