Web Zaman Damgası

Yitirdiklerim, Ağır Ağır Yanan Bir Kıta...

[ italik ] //.....avucumdaki kınadan tanır annem beni...// [ /italik ]



yaşlanıyorum;
tehdit ediyor gençliğim,
gün ışımadan
düşemiyorum yataklara...

ballı karabiber
ıslak yanaklarımdan yana
genzim yana yana,
dokunamıyorum
yüreğimi yakanlara, yitirdiklerime...


biliyorum,
şafak sökecek en-erkenden
saçlarımda güvercinler
torbamda üç beş şeker
lami ve bilmem kimin göbeği
düşerim yollara,
yüzüm sarmaş dolaş
bahar toprağı
karışmak üzeredir
sevdiklerimin yaprağına
ve yumuşak mıdır saç telleri hala...


ıslaklık dayanmıyor gözyaşıma
ve yetmiyor bana
özlem sözcükleri türetmek
yıllar öncesinden kalanlara...


bayram sabahlarında
nasıl doldurabilirim
içimi hırpalayan saatleri
ve acıtmadan
sunabilir miyim sevdiklerime
derlediğim çiçekleri...

arefe'den görünmeye başlayan
pırıl pırıl bir bayramla
hüzne teslim oluyor gençliğim
boğulup yok oluyorum
en çocukça arzularla,
şekerlerim
musalla taşında...


biriktirdiklerim
tanıdık gözyaşları
ıslatıyorum yüzümü onlarla
her aydınlık sabahla
sevinsem
sanki sevdiğim herşey
ölüp
ölüp gidecek saçlarımdan...



Veysel Toprak