Web Zaman Damgası

BAŞIBOŞ

milletin önünde giden aydınlar
kelam eder söz söyler başıboş
siyaset gölünde yüzen nadanlar
hamasi nutuk atarlar başıboş.

memleket yangın yeri,
her taraf yanıyor.
evde mutfak, çarşıda pazar...
sokakta insanlar...
odalar soğuk olsa da
çocuklar yanıyor
zavallı biçare insan,
her zaman kanıyor.
kanan insanlar, feryat ederken,
kandıranlar yaşıyor başıboş.

fildişi kulesinde yaşıyanlar,
anlayamazlar gariba'nın halini
hem halktan uzaktırlar,
hem de hak ve hakikattan...
koparmışlar bağlarını insanlıktan...
ne gözlerden akan yaş,
ne kalplerde bir hüzün,..
beyhude geçerken hayat,
Onunda sonu gelir başıboş...

anne işte, baba düşte...
bir iş var, bu gidişte...
evler parsellenmiş,
komşular ölmüş...
odalar soğuk...
mutfak yok....
çocuklar, başıboş...

ne ülkede huzur
ne ailede huzur
herkes kendi derdinde
kalmadı kalplerde nur...
zulmet kaplarken vicdanları,
duyan yok, soran yok, anlayan yok...
yokluklar içerisinde geçerken zaman
o'da akıp gider, başıboş...

eğitim kalmadı okullarda,
öğretim desen, tozlu raflarda...
öğrenci öğretmen ilişkisi,
sokak jargonundan farksız...
okul biter elbet bir gün,
ama bitmiyor cehalet,
öğretmenleri bilmem ama
öğrenciler, başıboş...

herkes geçim derdinde
başkasını düşünen yok
diğergamlık, hasbilik çok uzaklarda
bencillik hüküm sürüyor duygularda
hakikat garip kalmış,
me'lül mahsun.
efkarlar bulanık hümanist kafalarda
kabalıktan feryad ederken gönüller,
yürekte ki duygular başıboş...

..

...andelip...