Web Zaman Damgası

MELANKOLİK DÜŞLER

[ italik ]I.[ /italik ]

Evrenin sahip çıkamadığı ötelerden
Seyreylerken gölgemin yanındaki gölgeni
Bir siluet yansır ruhumdaki çatlak duvara
Bir sigara zamanı daha yanarım sana!

Gece ölüm sessizliğinde çökünce
Penceremdeki düşe, boşluğun teneşirinde
Bir çivi daha çakılır tabutuma.
Hatıra defterinde unutulan kurumuş gül yaprağı gibi
Tenhalara çekilir beynimdeki düşlerin izi
Gözlerim kan revan!

Göz bebeklerim ıslak bir sonbahara dem vurur
Savaş açmışlar ruhuma etrafımdaki nesneler.
Pencere sahanlığındaki fesleğenler,
Balkon korkuluğunda begonviller,
Sen kokar hâlâ…
Bu kaçıncı kızıl ufuktur,
Bilmem ki,
Kimdir şu karşı kaldırımdaki gölge?
Galiba yine durdu zifiri karanlıkta zihnim
Eteğine tutuşturduğum umutlarım da yok içinde,
Yine mi boşalmış kör geceyle boyadığım şişe,
Neyse ki;
Perdeliyor cama dökülen yağmur taneleri
Caddeye takılıp, ağlamıyorum gelmeyişine!

[ italik ]II.[ /italik ]

Saçlarımdan yolarken zihnimin silik defterlerini
İliklerime işliyor gizemli iki kişi;
Hangi romandı, hangi masal;
Kafiyeli ilişkilerini okuduğun?
Nereden öğrendi yüreğim
Böyle alev alev sevmeleri!
Hicrete bilenmiş duygularla
Çarmıha gerilmemiş miydi Züleyha’nın düşleri?
Hüzünlü mektuplardaki hüsran sözlerini
Ezber etmemiş miydi kimsesiz yüreğim?
Bak!
Sokak sükûttan bir gömlek giymiş sanki
Gecenin karanlık yüzü penceremi dikizlemekte
Tek günahkâr benmişim gibi…
Hiç kimse hiçbir mabette
Tapınmamış aşka benim kadar,
Kimse sevmemiş kimseyi bu kadar!
Gündüzü en son ne zaman gördü sakallarım,
Hangi zamandı sevdiğini söylediğin zaman?
Ne çabuk unuttum oysa!
Yıldızların kucağında büyümüştü öksüz hasretim
Hiçbir taze anne,
Sarılmamıştı süt kokan utangaç yalnızlığıma...

Hayâle bir siluet aksediyor her gece
Peki, “Senin” değilse, kimindi
Yüreğimin terkedilmiş patikasındaki ayak izi?

[ italik ]III.[ /italik ]

Sorular;
Sorular çok sevdiler beynimdeki bu sisi
Hasret çabuk dokunur yalnız gözlere
Takılınca aklın salıncağındaki gölgelere
Aldırma!
Sessizliklerimin yanaklarımdan süzüldüklerine
Birazdan gözlerimden yol alırlar gökyüzüne
Bulutlardan aşıp,
Gökkuşağı'nda düğümlenir bakışım
Düğümlenir boğazımda,
Çatallanmış asi, aykırı düşünceler.
Dedektif gibi peşime düşen yağmura bakma!
Sana ağladığım kadar ağlamadım
Rüzgârda savrulan yaprak yalnızlığıma
Adımlıyorum işte ıslak hezeyanlarla
Dargın da sayılmam sahille kavgalı dalgalara
Belki güneşli gökyüzünün süslediği
Mes’ud bir tabloda değilim!
Sevdan ki mesafeli,
Mesafeler yüzümün ortasındaki tokat izi!
Yine de umut, serin bir salkım söğüt gölgesinde
Doğmamış güneşi bekler.
Ah yâr, ay karalar hırkası giyindi!
Gece gibi karanlık yokluğunun yüzü...
Yine bir benim işte, vahada bulmanı bekleyen,
Bir ben, teneşirde uzatmaya hazır ömrü...
Sen can, sen canan diye diye
Kavrulur zikrimde öksüzlüğümün melankolik düşü.

_______________________________________
Eser Adı: MELANKOLİK DÜŞLER
________________________________