Web Zaman Damgası

ŞİMDİ KÂR YA SONRASI

Yüzyıllardır dilimizde yoğruldu türküsü acıların
Ecdattan miras kaldı bize bu yurt ve yarın
Yutuldu tozu dumanı, benler oldu topyekün biz,
Şimdi serde bir gurur, coşku ve üzüntü ,duygular yüklü…
Bir ülküde bu maya destanları yazarız.

En vahimleri yaşandı, umutlar ıradıkça ıradı
Güneş soldu, çöktü bulutlar karacasına
Milletin ahvali perperişan, gece çöktü bahtlara
Özgürlüktü emeli bu benlerin, imandı,bayraktı,..
Ya şafak doğacaktı yeniden ve soysuzca
Ya da yazılacaktı yeniden, mukadderdir kanla…

Biz bu al kanı saklamadık milletten, gerekirse akardı
O kan ki kardeşlerim, gökte yıldız, hilâldi
İstemedi bu asil soy, başka bayrak gönderde
İstedi ki ezanlar susmasın camilerde
Sığmadı damarlara aktı, toprak bundan vatandı…

Asla eğmedik başı, bir tek Rabbe eğikti
Zulmetmedik kimseye, tarihimiz parlaktı
Bu yurdun asil milleti, hep söndürdü zulmeti
Düşene uzattı el, dostluğuysa ebedi
Vatan bu yok ötesi, ben değil biz olmaktı.

Sayıların ve gücün ve dahi teknolojinin
Anlamı yiter bunda, bu saha değil tahta
Kağıt üzerindeki planlar ve ortada
Matematik değil bu, fizik ötesi bilimlerin
Kavgası ki ne kavga, imanla yiğitliğin.

O benler biliyordu, bu yol mutlak dönüşsüz
Biz olmanın gücüyle, zafer bizim şüphesiz
Şimdi açılan eller, dua etsin onlara,
Çanakkale destanı unutulmaz dimağda.

Benler değil bizleriz, biz isek yarın da varız
Bu kollektif şuuru nesillere aşılmalıyız
Biri bölmek kolaydır, bizde ise güç vardır
Çanakkale ruhu ki tarihlere destandır.
Oğuzhan KÜLTE