Web Zaman Damgası

LEYLA'M

LEYLA’M


Urbamız ayrı ayrı, tek bir yürek gibiyiz
Beliklerin dökülür omuzdan bele Leyla’m
Aynı dil aynı ağız, şeker şerbet lebiyiz
Gözlerin desti şarap içeyim bala Leyla’m.


Dağıtma yüreğimi öpeyim gözlerini
Lebim derya sözünü silemem izlerini
Savurmam yele vermem kül etmem Közlerini
Kendin alıp gidersen hayalin kala Leyla’m.


Küsme gönlüm üzülme Pare pare dökülme
Gönül Sufi dergahı çık semaya sıkılma
Ruhun karanlık kalmaz el ele ver yıkılma
Ses verdin yola düştüm gönlün aşk ola Leyla’m.


Çehreni alev sarmış gözünde çıralandı
Fitil bilmez köz bilmez can canda sıralandı
Güzelliğin sultanı ok ile yaralandı
Gözün mastan bakışlı yüzün ver güle Leyla’m.


Taş olsan toprak olsan üstüne gül dikerim
Kalbimin cevherisin gece gündüz çekerim
Cennet bahçelerinde misk-i amber kokarım
Özlemi can evinden çöllere sala Leyla’m.


Bala : küçük çocuk, yavru.

16.03.2020 MANİSA