Web Zaman Damgası

Çay Sıcakken

Gelip penceremin dibinde bağırmaya başladı
"yazıyor! yazıyor!"
Gene mi bu gazete satan çocuk?
Penceremden ayrılmıyor
Oturup izlemeye başladım
Bakalım ne yapacak diye
Ön tarafa doğru ilerledi
Oturdu, bağdaş kurdu yere
Besbelli dinlenecek

Adam geldi yanına
Çocuk kalktı
Adam: "manşette ne var?"
Çocuk: "limanda bir adam bıçaklandı"
Adam: "gazete ne kadar?"
Çocuk: "bir ekmek parası"
Zengindi adam kıyafetinden belli
Cebinden beş yüz binlik çıkardı
Gazetesini aldı

Çocuk döndü yerine
Adam kımıldamadı
Öyle sanır ki, herkes onun maskarası
Çocuğu tekrar çağırdı:
"adın ne?"
"kırkıncı Mehmet"
"saltanat mı ilerliyor sizin sülale?"
Çocuk kızdı, sesini çıkarmadı
Adam kafayı takmıştı
Ama çocuğa değil.

Sol göğsündeki cebinden karanfil çıkardı adam
Gazeteyle beraber çocuğa uzattı
Kulağına bir şeyler fısıldadı
Bir resim verip uzaklaştı
Kabul etmişti anlaşılan gazete satan çocuk
Adamın ona dediğini
Sarı apartmana yaklaştı
Ve bekledi
Bir bayan çıktı kapıdan
Evet, gelen oydu
Resimdeki...

Fırladı çocuk ve konuştu
"Bu gazete senin"

Gazetenin arasına karanfili sıkıştırdı, giderken
Bayana uzatarak
"abla", dedi. "bu çiçek de seni sensiz sevenden"

Ve gözden kayboldu
Giderken de bağırıyordu:
"yazıyor, yazıyor.......
.......sevenler kavuştu yazıyor"

Etkilenmiştim,
Bir daha da görmedim hiç o gazete satan çocuğu...