Web Zaman Damgası

Çoban (8)

yeğe de ossa a(ğ)zı var dili yoğudu garibenin
hinci aklıma ğeldikçene vizdanım sızlayo
hinci bu mahlığın ne güna(hı) var
bütün dava ıçcık da bobamdan gaynaklanıyo
neyimiş efendim de..
“hurda bi gapı gonşun senin!
el adama ne demez len, düğürün onnar,
valla iki ğün sonura goca höyde
adamı tefe gorlar çalarlar”
!

“iki ğün sonura senin uçu(n) birinin gapısını çalsak
yemez-işmez öğümüze gorlar
ağa! bu eve iki ğelin taha alıncak
gızımız var el gapısında onacak”
bana ekme(ği)mi el mi veryiyo da,
elin ne deyceğinden bana ne boba!
ta hurama gadak geldi, kim bana neydebilecek
zati burnumu dutsan canım çıkıp getçek
ta o ğadar dayfaldım senin annaca(ğı)n
“ee yeğe şişek!!” bi taha nerelere ğaşcan
görece(ği)z bakalım dünna kaş becek
..

neyise; o gızgıynan çıkdım Aşıldaşa
çıkımı dernedim, emme canım cıkdı ğetdi
sürü gedince barabar gomuş getmiş eşşek de
kendimi zor atdım Yeni Su çeşmesine
susayan, akışdı ğeldi peşimden Yenisuyun hatılına
sulanan yayıla-yayıla Daşınbaşına söykelendi
yeğe şişek! höyle az ötem de
gözümün içine içine bakıyoru
bana öyle geliyoru ki
sanısın “gusura bakma ağa” deye yalvarıyoru
gapba-malı hu zopayı yemeden belleseydin
patıronun kim olduğunu da!
hinci canım yanmasaydı ya
oılayaydın eyiydin
emme ne fayda
…

töbe estafirullah “nayetinde
o da Alla(hı)n bi mahluğu”
durduk yerde nassı canım sıkdı
içim sızladı, zeynim acıdı
a gapberif, sende; sürüyün başına varsan da..
halt etceğmiş gibi kösüle-kösüle yatça(ğı)na
sankı iki cızı yerin varımış gibi
sana ne ovanın seyri
goyun kendi yayılcağsa, ne gerek var çobana
“çoban gibi zıyanın anında beklesene”…
dedim kendi kendime,
emme ne fayda!
oldu bi kere
..

duralakdan Topraklıkdan yandan bi ün geldi
bakdım bizim güçcük bilader
el etdim, el etdi, dönividi gerisin geri
canım da bireş daraşlık olunca mı ne
okarda Allah var aklıma eyi bişiy gelmedi
ıngıl-ıkış yannadım vardım Kese’ye
anam azzık çıkısı yollamış, ıras gelisiniz deye
yönü öte duran eşşekli “hadi gülüm” dedi
ana bi bakdım!
anam avradım ossun biziki!
gövde ararkana, hayalını gurarkana
kimi görsem ona benzedip durukana
hey dinine yandımın ğözleri
eşşekleri bile aklıma ğelme(z) mi?
emme okarda Allah var ğelmedi
“gülüm” deye belki bana dedi
mutlaka-mutlak bana
yavıklım bana “gülüm” dedi.
ondan sonura ben de ak goça “gülüm” dedimidi
..

o eşşeğin üzerindeki duruşu
hele de hele geri dönüp bakışı
o dişiguş ötüşü ğibi “gülüm” deyişi
yönü ğeri eşşe(ği)ni sürüşü
hâlâ gözümün öğünde durup-duru
ardından bakagalmışıyın
dönüp bakarsa
beklediğimi annasın
Helimeningüpgömdüğüyere doğru
hepiciği gözden gayboldular
acabına ola içinde bana bi pusula mı var
içimde bi coşguu
bende talih ne arar..
..

neyise, aklıma ğeldi neçe sonura
anam teze peynir çomacı yollamışımış
anacazım bir ekme(ği)n gatında da
hakkaş, üsdüne de ız şeker ekelemiş
azzığı aldım emme aklım başga yellerde
zeynim başga hayellerde
nası ğetdim, ne zaman vardıysam
Yenisuyun başına varınca azzığı aşdım
öyle de acıkmışıyın ki
cemi cümle damarlarıma can geldi
..

derkene nerdeymiş Pandal Emmi çıkağeldi,
gari o zamannar köyün goruma bekcisi
ne ğadar izbar etdiysem “ı-ııhh” dedi
ne gadak yüksürdüysem de aldıramadım
“valla olmaz len” deye izbar etdim
“obal da boynuna” deye obal atdım..
belki garibenin garnı acıdı, emme utlanıyodu
“yeyesim yok” ağzından öylesine çıkıyodu
“ekmek buldun giriş, zopa ğördün siviş” dedim
“valla gonuşman” deye obal etdim
..

nayet izbarlarıma obalıma dayanamadı
“-obal atma yeğen” dedi
“valla zabah zabah heş yeyesim yoğudu”
önşe çeşmede yüzünü yudu
emme belişdik, çomacın yarısını o yedi”
halal hoş olsun, can-ı gönülden şükretdi
garibenniğin gözü kör ossun.. ta anasına satan
hak zamanından hak zamanına adam yerine gonur
o da çecin en kavsıklı yan(ın)dan
harman sonu zehrenin ediviceği belli
“öldüm fiyeti”..
üsdelik zehrenin en mülevesi
gışın altın mubarek, emme yaza tenike olur..
tabakasını çıkardı “tüttürelim”
dedim “o daraklarda bezim yok benim”
o tellendirdi kötü kötü öğsürdü herzmanki ğibi
“işmeyon biliyon da; işme asdanım” dedi
..

onunan yarış edeyin derkene
peynirli hakkaşlı çomaçları küteledik
yarennik marennik vakıt geşdi, şükrettik
goyunnar ıralaşdı Gayasekiye
ha!!! varısa da; yemeyen,
acı sovan, datlı yavan,
mencilise girip de,
bohçaya sunmayan adamdan
benisem de bek hazzetmen,
emme az, emme çok, Allah ne verdiyse
bi dıkım da olsa illem banacan epap
garın doyurmalık olmasa bile,
paylaşmasını bilecen
Allah razı olsun Pandal Emmiye
o gelmese unudur gederdim
azzığı yemez gerisingeri alıvarıdım eve
anam emeğ emeğ yollamış demezdim
..

Yenisuyun gurnasına yanaşdık
“ooooooooohhhhh!” elhamdürillah şükür
Allah ırazı olsun, yapandan
içenden, matırasını doldurandan,
çomacıma dat gatandan
“İrbem Emmi yapdırtdı”
yeni çeşme yapılıkana ameleymiş
“su ho garşıya atlaycağdı…
emme ben kimin”
bunu dinneyen olmamış
yok emmi bu yannı taha eyi düzayak dedim
seğidelek sürünün ardısıra ğetdim
illem bi “fikir”i vardır, fakirin
heş biri olmamış
olsaydı o da fakir değilidin
ha gerşi şe(hi)rin en fakiri
köyün en zengin ağasından eleri..
..


DEVAM EDECEK