Çoğu zaman babama acıdığımı hissederdim, ona sevdiğimi söylemediğim için. Aslında kendime acıyordum. Benim söylemeye ihtiyacım, onun duymaya ihtiyacından daha fazlaydı.
Trevanian
Paylaş
"Sözler ve Bulutlar" isimli şiir 23.1.2020 14:19:50 Edebiyatdefteri.com Web Zamanında Edebiyatdefteri.com Sunucularına Yüklenmiş/Güncellenmiştir.
Edebiyatdefteri.com sunucularına yüklenen veya güncellenen şiirler web zaman damgası ile işaretlenir. Web zaman damgası ile işaretlenen şiirleri sertifika zamanında yer alan bilgilere göre doğruluğunu taahhüt eder.
Detaylı Bilgi İçin Tıklayın.
Son zamanlarda “ölüm”, yaşadıklarımızdan daha ağır olamayacağını düşündürüyor Köpekler uluyor aşağıdan Gökyüzünü sızlatan arsızlıklarını döküp ortalığa Babamı öldürdüler. Şakağından vurdular onu Yüreğim kanadı İçimde bir ölü yatıyor şimdi Hiç acımasız
Kağnılarla taşındık, kirpiklerimiz toza battı Uzun bir çayın başlangıcına kuruldu çadırımız Neşelenmeyi unuttuk Sadece dertli türküler söylüyoruz Bakkalın kepengine slogan yazıyor komşu köyün işsizleri - Hayat pahalı - Bakkal kapandı - Market veresiye yazmıyor -birisinin onlara bunun bir "iş" olmadığını söylemesi lazım –
Ekmeksiz geçen altıncı günümüz Kapılarımızda ki kırmızı boyalarımız hep döküldü -çarpı koyuyorlar şimdi yerine- “Güneşten” diyor bazıları “yağmurdandır” diyor bazıları da Ben her ikisine de inanıyorum Annem gibi “inanmayı” bırakıp gitti o Arıyorum kendisini, bulduğumda bıraktığı mirasın kötü olduğunu söyleyeceğim “İnanmamak” daha iyi Uzun anlatılacak bir şey yok aslında. Bu kalemin hatası, başlayınca durmayı bilmiyor bir türlü. Kara kızın aldığı koltuk eskir diye korkuyorum O hemen gitti. Ben onlara sarılıp kaldım Gülüşünü en çok, acıyı ezen gülüşünü hatırlıyorum “Yağmur yağarken ağlarsam kimse anlamaz” dedi, küçük kızı Ben sağanak bekliyorum; O şimdi büyüyor Mevsimlere ilişkin ne söylense artık bir yalan Herşey kendini inkar ediyor Sözler ve bulutlar
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.