Web Zaman Damgası

BİR GÜN SANA GELECEĞİM

Ey Sevgili..!
Bu onurlu bekleyişinde yalnız değilsin.Ve sen, yalnız olmadığını bildiğin gibi,
Bu özel duyguyu yüreğinin derinliklerinde en yoğun bir şekilde zaten yaşıyorsun.
Uzaklarda, çok uzaklarda, sensizliğin şehrinde, sensizliğe nasıl dayanacağını bilemeden yaşayan bir yüreğin, aynı senin bulunduğun ahval içinde kıvranıp durduğunu, sana bu satırlarda anlatmaya gerek olmadığını da, en iyi bilen yine sen değil misin...?

Biz bu aşkı, eski bir romanın solmuş sayfalarından koparmadıkki, bir sinema filminin son sahnesi gibi de olmayacak.
Vuslata ermemiş, bir özlem sancısı çekmeyen yüreklerimizde, ayrılık acısıda öyle yakıcı olmayacak.Tarifi yapılmamış, adı konmamış, hiçbir yerde yazılmamış, okunmamış, yaşanmamış bu sevdayı biz kendimize bile anlatacak cümleler kuramazken, bizi ve sevgimizi kim anlayacak ta, kim umut verecek, kim teselli edebilecek ki. Hiç anlayamayacakları bu sevda için, elbette dostça sözleri ile "gidenin ardında boşuna bekleme" diyecekler. Onlar sözde seni teselli ettiklerini sanırken, ve sana "o artık geri dönmeyecek" derlerken.Senin, hala bu sevdayı yüreğinde tek parça yaşattığını bilemeyeceklerdir.

Bize, birbirimizi bir defa görmek bile yüzümüzde bin yıl gülümseyecek bir ifade bıraktı zaten. Yüreğimize bir güneşin doğması ve dünyamızın aydınlanması için o anı hatırlamak yetecektir.Ve gözlerimizin temas ettiği her yerde bir güzelliğin yaşadığını görebileceğiz.

Ve şimdi, hayal değil. Ben de görebiliyorum... Rengarenk çiçeklerle dolu Gökkuşağı sararken çevreni, ben seni diğer tarafta mutluluklar içinde izliyorum.
Artık geçmişte kalan o sonbaharları da unutabilirsin, ben o günlerde kuruyan yapraklar gibi dökülüp savrulduğum da bile umudumu hiç kaybetmedim.Bir deli rüzgar alıp götürdü beni ama, ben senden hiç gitmedim. Ve sen, aynı taze umutlarla beni beklerken, nasıl huzur dolup mutlu oluyorsan, ben de hala sende kalışımın, beni yüreğinde saklayışının huzuru ve mutluluğu içinde yaşıyorum.

Evet, bizim sevdamız sadece şu an var olan teneffüs ettiğimiz hayatla sınırlı değildi. Biz bu aşkı yarınlarda da, gelecek hayatlarda da ölümsüzleştirdik. Bu hayat ve bir ömür bize bu aşkı doyasıya yaşamamıza yetmeyecek, bu yüzden yarınlara da söz verdik ey sevgili...!

Ey sevgili...!
Bende seni, o sana ayırdığım son nefese kadar bekleyeceğim. Belkide ben çoktan yollara düştüm, bir meltem rüzgarında sana geliyorum. Ama, o zamana kadar belki gelemezsem. Ellerinden tutup sana içimdeki sıcaklığı veremezsem. Bana üşüyen gecelerindeki soğukları gideremezsem; Sen yine hiç üzülme. Bunca satırlar içinde dahi sana söylemediğim o sözleri, İşte o sana ayırdığım son nefeste, bana verdiğin ve hala senin o mis kokularını üstünde taşıyan mendiline sarılıp söyleyeceğim.
Ve işte o iki kelime "Seni Seviyorum" Daha önce hiç söylemedim biliyorum.Ve daha sonra da söylemeyeceğim. Çünkü bu son nefesim....SENİ SEVİYORUM...

Sefer Keskin