Web Zaman Damgası

Mektup...

[ italik ]Yüreğimin kanıyla yazıyorum bu satırları sana.
İçimde uhde bıraktığın her ne varsa,
Bağıra çağıra kusuyorum yokluğuna.
Kalbimin üzerine hasretini batıra batıra
Sövüyorum dünyaya.

Yolunu yordamını yitirmiş bir berduş misali
Savaşın ortasında sağ kalmış, sahipsiz bir ceset gibi taşıyorum sensizliği.

Yine kimsesiz
Yine terkedilmiş o küçük kız (erkek) çocuğuyum.
Yine savunmasız kaldım koskoca evrende.
Annemin öldüğü yaştayım.
Ömrümün yarısında hayata sıfırdan başlıyorum.

Eylül’ün yirmi üçü
Sabahın beş’i
Bir Aşkın ruhumdan göç edişi.
Çığlığıma karıştı ezan sesleri.

Astım hüznümü gökyüzüne
Dilimde çelimsiz sitemler.
Yüzüm, yüzünün yabancısı
(Çoktan küstüm yeryüzüne.)
(Yüzüme küstü bütün çehreler)

İçimde binlerce ölü martı sesleri
Hayalimi çalan yorgun kelebekler
Düşümde uçamayan bitap serçeler
Mahzenimde çoğalan kahrım
Kanatlarımda eylül sancısı
Nevri dönmüş küfürler
Kulaklarımda yalnızlık uğultusu.

En çokta sensizlik.

Ağır geliyor!..

Ne yaparsam yapayım
Hiç bir şiire sığmıyor gönül ağrım.
Ruhum ayrılığa râm olmuş hüzün bestesi
Ruhum göçük altında.
Duyulmuyor efkârım
Lâl kesildi çağrım.

Avuçlarımda kalbimin külleri
Ellerimde ateşten güller
Yüreğimi sorma, yangın yeri!
Sesimde/Avazımda sustu bülbüller.

Şimdi sen benim dizginleyemediğim aşk acımsın.
Şakaklarımda zonklayan yarım bırakılmışlığım.

Her gece bölüyorsun uykumu
Söküyorsun kaburgamı canımdan
Gözlerimden çalıyorsun yetimlik duygumu
Kirpiklerim sayende sırılsıklam.

Bilirsin, hep dalgın yürürüm
Üstelik sakarım en hallisinden.
Nereye baksam yüzünü görürüm.
Hep te ürkerim gök gürültüsünden.

Bilirim, dönmezsin gövdemi ateşe versem
Nafile, cansız bedenimi yoluna sersem.
Veya, tövbekâr olup aklansam.
Tökezleyip düşerim nereye kaçsam.
Artık yoksun ya;
Canımı yakar kime saklansam
Canıma okur kime sokulsam.

Ağlarım elbet
Çok sevdim onu
Canım ruhuma külfet.
Gelsin dünyanın sonu..
Herkese körüm, herkese yabancı.
Öyle özledim ki
Ömrümü törpülüyor bu zehirli sızı.

Öznesi yitmiş devrik cümleler arasında boğuluyorum..
Dağılıyorum ihanetin doruğunda.
Kalbimin orta yerinde kızılca kıyamet
Kayboldum bu ayrılığın girdabında
N’olur yardım et.

Ben gönlümün mağduru
Bu hayatın, mağlubuyum
Sustu dilimdeki pervasız avaz
Üşüdü boğazımda kelimeler
Söndü içimdeki ayaz.
Kurudu yürek kelamlarım.
Artık kimseye yok yararım
Kendime zûl,
Herkese zararım.
(Ben, bana bile zararım)







Kevser Baysal
Köln
[ /italik ]