Web Zaman Damgası

Aşk ile...

gözlerimin buğusuna aralanıyor günüm
kirpiklerimin ucunda lerze bir hüzün
yüz sürdüğüm secdelerden yeni kalktım
avuç içlerime üflediğim nefeslerimle
yolunu aydınlatsın diye
bir dua uçurdum, ulaştı mı?

sensizliğe uyandığım bütün sabahlara
adını emziriyorum
henüz tan vakti şafak aralığında
siyah bir bulut güneşe mastar çekiyor
ve gensiz gün batımlarına
yokluğunla düşüyorum
daha orada...

mevsim güz...
ayların yorgunluğunu yüklenmiş
keşiş bir ayazla yüzüme çarpıyor fettan
elem-i vaz, çiğ dökerken omuzlarımdan
üşüme diye, bir güle sakladım seni

yan yana gelemiyoruz
tecrit olduğum takvim yaprakları arasında
kendime unuttururken adımı
bir ömrü adınla niyetliyorum

aylardan hüzzam-ı eylül
en çok hazanı sever bilirim
savrukluğumdan toplanmak isterken
dökülüyorum yaprak, yaprak
yokluğunu ikram eden adreslerde
duramıyorum fazla...

kadranına uzandığım gün batımı
meltemin denize vurumuyla
bir of düşüyor
demli bir çayın buharında
titrerken içim...

nasibine ulaşmış bir martı
kaderine isyan bir balığın sırtını dövüyor
hayat böyle işte...

su yüzünde yüzen gölgem
göz boşluklarımda sallanırken
düşünüyorum...
arşın en uzak noktası
toprağın en yakın
içimin kuytusu
annemin cennet kucağı
neresi...

ah kekreten duygum
varlığı gülistan
yokluğu çöl fırtınası yarim
şimdi; içimin mahzeninde
derun-i bir sevdaya ağıt yakarak
yokluğuna meylensem
şimdi; göğsümde bir kuş uyutup
bütün eylülleri yükleyerek omuzlara
yokluğunu sunan tüm adreslerden
toplanıp gitsem...

ah firak-ı har sevgili
yüreğimin çöllerinden kervanlar geçiyor
hüzün ve huzur arasında
benliğimden özlemin dökülüyor

ey deveye binen...
yüzünü çöl semalarından topladığım
bu dem, bu fecr
rüzgar acelesiyle geçerken ömür
seni nerede bulurum?

hangi yüz sırat olur geçitlerime
hangi göz açılır cennetime
ne daha iyi gelir pişmanlığıma
içimin grevine
hangi cunta duygu son verir

söyle...
söyle eylülde suzidilim
yaralarıma em diye sürdüğüm
secdelerimde dil kesiği
huzur-i beşiğim
figan-ı şehadetim
her dileğini "Kün fe yekûn" bildiğim
mahşerime seni beklerken
gel...
gel ki; yokluğun zulm'eylemesin..