Web Zaman Damgası

KARANLIKTAN ŞAFAĞA

Ne zor değil mi başka bir hayatı taşımak
Olmak istemediğin insanlarla bir arada bulunmak
Tercihlerine duyulmamışsa saygı evvelden
Seçersin kendine çileler hem de destesinden.

Kim olabildi kendi gibi, varsa saygı duyarım
Dikte edildi mi bir şeyle bana, öfkelenir,kızarım
İyiki şu yazmak varmış, özgürüm şimdi
Hiç olmazsa hayallerimi saklar,hep yanımda taşırım.

Değmesin bir kere kalem, bahtsız bir kağıda
Karalanır her bir yüzü onlarca satırla
Dökülüverir gönül telinden diken ve güller
İnsanlar belki de yazdıkça hayatı severler.

Eşitliği kalmadı şu yaşanan hayatın
Kimseler vazgeçmiyor çıkardan ve neme lazım
İşte buradan çıkar kavga, şu yeryüzünde
İltimas ve torpil ile yıkıldı duvarlar
Enkazın altında sen,ben ve daha kimler var.

Zaten sınırı yok mu ki şu ömrün
Beklemekle değişecek mi şansın yahut kaderin
Yanılgıdasın sen uyan, derin uykundan
Özgürlük dediğin palavra, demokrasi de tacı
Bu söylemlerle boğulduk, yeter bu acı…

Belki her şeyimiz var ama mutlu değiliz
Masallardan çok okuduk, onu iyi biliriz.
Düşmedi halen bir elma şu gökyüzünden
Derdest olduk hakikaten geçim derdinden
Erteledik biz hayatı geçerken yıllar
Mutluluğu işittiğimiz şarkılarımız var.

Ne yapalım güzel kardeşim yurdum cennetmiş
Elin oğlu gelmiş orda yemiş,eğlenmiş
Sen ki bakmışsın bir resme, binbir özlemle
Ne solumuşsun havayı, ne tene değmiş rüzgâr
Sana buradan ancak nema, avuntular var.

Biz de dedik ki yazalım, belki bilinir
Üzerimizdeki kara bulut utanır, çekinir
Hiç olmazsa dize dize gönül avunur
Şiirler de olmasaydı bunca güzellikkeri,
Nasıl yaşardı insan, bunu bilemem
Şiirsiz geçen günleri kayıp sayarım.

Oğuzhan KÜLTE