Web Zaman Damgası

“hiç”in türküsü / intizar

Kırılır billurdan kasesi ,mahrem uğultuların
Kuğuların yakıldığı yerdeyim ,ellerim is
Çekemem yükünü ,hortlak kuruntuların
Fikrim,yusuf konutluğunda hapis
İçimde öyle parlak, öyle mavi bir his
Yarına dair,yalçın kayalıklardan
Beklentisiz akan çağlayanlar kadar gümrah
Bu böyle kalmamalı, gözde yaş , ruhta akis
Fevzaların yıkımından geriye ,belki bir ah
Nerdesin, bir okul bahçesinde düşlenen sabah...

Benimkisi zelzele sonrası ,enkaz endişesi
Serseri yıldırımların yaktığı ocakların dumanı
Sürekli ağlamada yurdumun her köşesi
Aynı ağıtlar, ayrı lehçeler
Durdurmak mı zamanı
Ne farkeder,
Cemre muştusuyla fısıldaşırken bahçeler
Vakt-i merhun , yani kader...
Neylesin keder...


Ağaçlar altında, yalnız bir verandada
Kuşların hüznümü paylaştığı vaki
Kuşlar,gizemli zikr-i Rahman’da
Zeminini öpeyim toprak,
Ne ihtilallere şahit, kansız
Yüreklerde başlayıp, gözlerde biten
Muhteşem ihtilaller, müstesna bir zamanda

Bitmiyor şiir , ben bitiyorum
Bir okul bahçesinde kendimden yitiyorum
Ben şiiri şairinden tanırım
Bir de yaş damlayan dizelerinden
Yüreğime..

Okul bahçesinde zarif bir ihtilal ihtimalini
Toprağın kalbine gömüp
Gidiyorum

Fm