Web Zaman Damgası

Şakayık

[ italik ]
İlk kez baktığımda o şakayık gözlerine
Yılların derinliği değdi gözlerime
O üzgün şelale
Dokunsam akacak
Dokunsam ...
Dokunsam coşacak

Yüzün kıştan artan güneşe hasret gibi
Göz göze
İkimizde gülümsüyorduk
Çoğalan yalnızlığımızın buluşma noktasında

Açarken o şakayık gülüşler
Arkasına gizlenen izler
Gözlerinde bir örtü
Üzeri buğulu çıplak bir ölü

Görünür olmasa da gördüğüm
Hüzün bulutları mıydı bu
O derin, sonsuz uçurumda daldığım
Yok yok hayır olamazdı
Bu ilk ışık demetiydi benim için derlenen
Şakayık çiçeğim

Kışın ardından gelen zamansız ilk bahardı
Çivit rengi gecelerin sonunda
Dağların ardında doğan
Günüm
Sabahım
Bebekler gibi uyandığım
Tazeler beni mis kokun
Yüreğimde kalırken izi
Kalbim
...
Kalbim şakayık bahçesi

İşte söylemeye hazır
Fısıldıyor içten içe
Unutma beni
Al üzerindeki sessizliği
Aç sözlerini şakayık