Web Zaman Damgası

RUHUM İSTANBUL

Bir buruk akşam oluyor yine Istanbul'da,
O füsunlu güzelliği yine gözlerimde her semtin.
Bir canlı tablo karşımda,ömre bedel sahiller,
Üsküdar en sevdiğim,hayalim, ruhumu dinlendiren,
Akşam güneşinin tüm güzelliği süzülür pencerelerden...
Hepten sarhoş eder ruhumu,esrarlı güzellik.

Bir de başlayınca usul usul yağmurlar,
Sanırsın,yaş döküyor çamlıca,eren köy,koz yatağı,
Sonra, aşiyan da aşıklar süzülür birer birer...
Bir vazgeçilmezimdir,kadı köy en güzeli...ezeli !
Otururum sahilde masmavi denize karşı,
Şiirler dizilir dilime, Orhan Veli den, Süreyya dan...

Sonra kadı köy den geçip, yavaş yavaş eren köye,
Eski şarkılar dilime, aşklar dizilir gözlerime sessizce,
Bir de sevmek gelir aklıma çılgınca...
Unutmam kız kulesini de,süzülür bir güzel gibi.
Gözlerimde olurken akşam,süzülür güneş denize doğru...
İşte en güzel şiir,en güzel şarkı, İstanbul bu.

Baksan hangi köşesinden,bir tarih yazar, bir roman,
Ne kadar anlatsam da,ifade edemem gönlümdeki sevgini,
Bu şehir İstanbul,sevmeye değer tüm kalbinle...
Yaşamak, burada yaşamaktır ancak.