Web Zaman Damgası

SOLMAYA DAHİ GÜCÜ YOKTU GÜNEŞİN...

Sumak bir yangın mıydı yüreğin martavalı
Azabın da bekçisi
Ve her devre arası yalnızlığın
Ulvi çeperinde tahakküm altında
Vebali yüreğin
Ömürlük beyitlerde ayyuka çıkan
Hüzün durağında soldan sağa yığılmış
Sayısız mersiye..

Topa tutuldu evren;
Tebaası ölümle yüzleşti
Rest çeken her heceydi
İçindeki hüzünle yüzleşen
Ve tek tanık Tanrı
Yansızlığın coğrafyasında
Kılıktan kılığa girdi beşer
Şaşandı ansızın
Şaşalı ölümler diken
Yüreğin yorgancısı bir cibilliyet
Belki de yargısız infaz
Şafağı atan sanrılar
Kuytuda saklı mahcubiyet.

Yorgun yüreğin tayfası
Sıradan geçen duygular
Afakî bir meşreple
Aşkı infaz eden ölgün hücreler.
Kâinatın zanlarında
Soldu madem çiçekler
Demek bile cüretiydi iblisin
Zulüm yanlısı meclis
Doğasında taşkına sebebiyet veren
İris’inde yürek gözünün
Aşka ibadet eden sakil heceler.

Baştan çıkan hicvin de saklı doğasında
Sıra dışı mevsimler
Yağmura dönük yüzünde elemin
Baş veren tohumlar
Ölüden bozma hazin bir rotada
İnsanlıktan çıkmak neymiş
Suretleri kayıp gölgeler
Bilfiil eşlik etti yeryüzüne.

Cepkeni yoktu aşkın
Cesareti yoktu aşığın
Aşkla andı adını
Süklüm püklüm gövdesinde
Taşkına sebebiyet verdi telaşı
Bir öfke bir de mevsim
Baş verdi ansızın
Solmaya dahi gücü yoktu güneşin
Tutuklu ışınlarında
Aşkla ibraz eden özlemin tüm yası.