Web Zaman Damgası

yalnızlığın sesindeki o

kabukları kırılmış yaraların pembe izi
dokunur dokunur titreyen alevin rüzgara inadı
tütsülenmiş bir sabah gibi hafif puslu



teninde çırpınan o ihtiras kokusu
görülmeyeni ertelen közlü bir gece misali
seslerin üstüne bastırılmış tutkunun o unutulmaz harı





gizemlerin içinde
ıslak dudağın hafif eriyen titrek heyecan
bir gözüküp bir geri gelemeyen günün dar ortası





gri pembeler kırmızıya uçan lavinya
morun devleşen gövdesinde iki ayak merdiven
göbek çukurunda ıslanan sevginin alı azı akı



bitmeyen öykü sanki
yapraklı kurumuz günden kalan anaç
sımsıkı dayana bilen üryan bir geçe gibi cesaret



sarı bir renkle büyüyen mavi gözlerin içinde uyuyan gün ertesi
kokusunda mis amber yaprakları sıcaklığında gülüşen neşe gövdesi
damlacıklarını kırmızı yünlü bir kazak beyazlığına sürülen güzelliğindeki vazgeçilmezlik





dünyada olamayan bir kuş
bir çiçeğin nefes alışları kadar şaşkın ve gizemli
ve hayatımda gördüğüm en güzel dişi sesti o






manzarası renklerle dolu
küçük parmaklarının inceliğindeki kibar dokusu
ve gördüğüm en güzel hüzünlü bir zaman aralığı idi





o gülümser iken
başka bir dünya kuruyordu
çırpınan ve titreyen Heyecanı üstüne




gizemin yerine
tutkunun aldığı boşlukta
nefes alıyor




hala



Sınırları çizilmemiş bir ülke gibiydi varlığındaki eksilmeyen düş yanıkları
kurgusu olamayan eksiklerin erdemli yankıları gibi gidip gelmeler
durup düşüncelerde nefes alışları gövdesinde hırpalanan gün ağrıları



hep yalnızdık
iki nehir gibi iki yol gibi
bir rüya gibi


bende kalamayan yanlar..