Web Zaman Damgası

Ağaç Deyip Geçmem Ağaca

Ağaç Deyip Geçmem Ağaca

Bu şehirde öksüz ağaç ve kuşlar
Bu şehir kovuyor ağacı ve kuşları
Bu şehir bu balta bu kara cahil
İki aşık iki öksüzü bu şehrin

Taştan binalar doldu taştı
Ağaca ve kuşlara savaşı hala bitmiyor bu şehrin
Bu şehir bu balta delice düşman ağaca
Nefreti haketmiyor ağaçlar ve kuşlar...

Eğer devrilirse köprü olur ağaçlar
İmrendim ağaçların vatan aşkına
Şehrin gönlü çöl baltanın gönlü çöl
Bu iki zalim delice düşman ağaca

Bu zulmü hak edecek bir şey yapmadı ağaç
Ağaç
Toprak ananın elindeki şemsiye
Dünya çölüne verilen en güzel hediye

Ağaçta nur var...
Ağaçta gönle de meyve var huzur var
Efendimi gölgeledi gölgesinde
Yeşil dalları yeşil yolları
Gider gönle gülen bir ülkeye
Taifin gönül akrabası oldu bu şehir

Güneşe hasret büyüyor ağaçta
Güneş hasret büyüyor ağaçta

Bu şehir bu balta neden düşman ağaca
Gölgesine kurban
Ağaç deyip geçmem ağaca
Kuşları kucağına çağırır ağaç
Şehrin bütün yetimlerini kucağına çağırır ağaç
Şehrin aşıklarını kucağına çağırır ağacın ağaç gibi gönlü var

Ağaç deyip geçmem ağaca
Keşke ağaca benzeseydim
Gurbet gurbet gezdirmiş beni
Eli sopalı bir hayat...
Sopa görmüş kaçmışım.
Yiğittir ağaçlar
Dik duruşlu ağaçlar...
Beşiğim ağaçtandı
Önümdeki rahle ağaçtandır

Ağaç deyip geçemem ağaca
Ağaçlar gibi büyüsem göklere
Ağaçlar gibi sarılsam toprağa
Meyvelidir ağaçlar...
Şehrin gönlü çöl oldu ağaç tek dostum bu şehirde

Ağaç deyip geçemem
Baharda yeşermek hakkı ağaçların.
Gölgesinde yeşermiş bir tarih
Gölgesinde yeşermiş sevdalar
Ağaçların sevdalı yüreği en yeşil yanımız
Sevdalıdır ağaçlar...
Dünyanın gönlü de çöl oldu ağaçlar hasretli gönül gibi
Ağaç tek dostum bu dünyada

Ağaç deyip geçmem ağaca
Ağaçlar dünyanın şehadet parmağı
Ben ağaçlara baktıkça ışığa yürüyorum....
Asrımın da gönlü çöl oldu tek ağaçlar dost bu hasretli gönle