Web Zaman Damgası

Kıl Payı

depremler geçti'de göğsümün yamaçlarından
geçmedi acın, susmadı içimin çığlığı
ne zaman adını ansam
kallavi binalar gibi yıkıldım
richter ölçeklerinin ruhu bile duymadan


sıcacık merhabayı bile üşüttü bıraktığın zemheri
sanki buzul çağı başladı içimde
kan çiçekleri açtı
göğsümün buza kesmiş koyaklarında
aşka dair ne varsa bir bir dondu


birlikte aldığımız mavi muhabbet kuşu var ya
o çoktan öldü


yokluğunu dikenli tel gibi göğsüme sarıp
zafer kazanmış komutanlar gibi giderken sen
sanki pençe attı göğsüme vahşi kuşlar
çapraz ateşte üstüme yağarken tarifi imkansız acılar
balistikte belirlendi
sana aitmiş göğsümden çıkan kurşunlar


kalman için binlerce neden varken, gitmek için bir sebep bulup
gittin ya...
yaralı bir köpek bırakıp beni bir vebalı'dan kaçar gibi
kaçtın ya...
çocuklar gibi acımadı ki, desem de
acıdı sevgilim... çok acıdı...


şu kadarını söyleyeyim; kanım damarlarıma sığmadı


sensizlikten kıl payı kurtulamadım
adını zikretmekten adımı unuttum
her uçurumdan adını bağırarak atladım


ah Karadeniz kokulum
senin cehennemine kavuşmak için
bilsen
ben kaç cenneti uğurladım