Web Zaman Damgası

AAH MEMLEKET

Kaplanmıştır her yanın şimdi bereketli karlarla
Güzelliklerin beyaza doğru,havansa nemli,sisli
Belki birkaç eski çam deler göğe doğru gururla bunu,
Manzaran ki görülmeye değer görkemli ve kasvetli.

Ne insan sesi var artık ormanında,ne duman
Meraklılar uğrar arada tüttürürler kordan ateşi
Yaksınlar dilediğince şimdi, bu mevsim ki ne müsait,
Kırık dallarından düşmüş ateşe kor şimdi ;çamın ve meşen
Haydi yolcu bulunmaz şu fırsatın çıkar tadını
Kara kışta,engiz beyazda eğlen,neşelen.

Olmaz elbette salıncak keyfi şimdilerde ve sakıncalı
Öte yandan solumalı temiz havayı, görmeli eşsiz bu doğayı
Süslenmişler gelin gibi ardıç,çam,meşeler,…
Gönül bu ,şimdi memlekette olmayı ister.

Yazı da başka memleketin,ilkbaharı,kışı da
İçim cız eder güzünde,sanki ayrılık zamanı
Girer istemesek de ayrılıklar araya
Giden olursa söylesin benden,kucak dolu selamı.

Harabe olmuş, vaktinde cıvıl cıvıl çalışan okulu
Kara önlüklü talebeleri kalmış resimlerde, oldu mu
Ne öğretmenlerin gür sesi var,ne şarkıları çocukların
Kara tahta antikaymış, bunlar doğru mu?
Memleket içimize dolmuş,işlemiş ta derinden
Suyu başka akarmış, yoluysa tozlu,topraklı
Bulmakmış kendini aslında,alabildiğine ve içten
Penceresinden baktığım yollar şimdi nerdeler
Ya, kasaba pazarına giderken ki neşeler…

Ah memleket, sen ki değişme, öyle kal
Her geldiğimde, geçmişimle bulmalıyım seni dileğim
Değişim dedikleri yıkımlar uğramasın sakın sana
Seni de kaybedersem, geçmişten ne kalır bana.

Yanlış anlaşılmasın, asla geri kafalı değilim
Teknoloji gelsin, kolay olsun hayat, ben de isterim
Deme o ki kalsın doğası; kuşun yuvası, eski kalenin başı
Göze olmasın değişim,gönül buna isyankar,bunlara karşı.

Kopmasın insanların geçmişiyle bağları
Memleket yok mu memleket,aşkların hep odağı
Köklerini buluyor sanki insan,dostu,arkadaşı,…
Bir o kalsın hep sade, o ki gönlün ilâcı.

Oğuzhan KÜLTE