Web Zaman Damgası

Bir Gidişin Fragmanı

senaryosu bilinen absürt bir filmdi gidişin
ama Allah var
sen rolünün hakkını verdin

anason kokulu o kır kahvesinde
bir tahta masada iki kırgın gölge idik
ve iki soğuk çay içilmeyi bekliyordu masada

kadrajın dışında kalsa da kopacak fırtınayı biliyordu
o yaşlı garson
zift gibi ayrılık kokusu vardı havada

ağır yaralı bir şarkı dökülürken müzik kutusundan
doğum gününde aldığım kül rengi fuları usulca bağladın o zarif boynuna
kül tablasında hırsla ezip sigaranı “vedaları sevmem” dedin
ve telaşlı bir yolcu gibi hızla kalktın masadan

birden çatırdamaya başladı şehir!
birden şaki hüzünler bastı sokakları
birden gözyaşı döküldü kirli mazgallardan

ve gittin!
perşembenin gelişi çarşambadan belli der gibi
göz göre göre gittin!

yaralı bir köpek gibi bırakıp beni
bir gidişin hakkını vere vere gittin!

gittin!
gidişin di kıyametim
sanki birileri odun attı cehenneme
yada sen cehennemi bıraktın içime

gittin işte... işini bitirmiş Azrail gibi sessizce

ben kaldım bıraktığın zemherinin üşüyen'i
ben kaldım kimsesiz evlerin bekleyeni

lirik bir şiirin enkazı oldu hayat
hangi dilde özlesem seni, tutuldu kavuşmanın dili

gittin!
bütün kuşlar, sapanla vurulmuş gibi
kan kokusu sardı şehri