Web Zaman Damgası

Mevsimleri İzlerken

Bırak kalemi masaya, nen kaldı bir düşün?
Nasıl oldu evrenin nasıl idi dün düşün?
Ruhuna şöyle bir sor, zamanda nasıl doldun?
Deme sakın! Ne zaman yarım asırlık oldun.


Ne uzun kirpikler, ne de inci dişler kaldı.
Gözlerin, hani bademdi, dudakların baldı.
Tıpkı anan babandı, ruh da iz bırakandı.
Geçmişinden bu güne, bir öpücük haz kaldı.


Sevdalara dalar da, beyhudece yanardın.
Alev yayardı tenin, solmazdı ki hiç benzin.
Şuh bakışlarla aciz kullarını ezerdin.
Geç olsa da sevgimin kıymetini anladın.


Zevk i sefa içinde mevsimleri izlerken.
Şimdi geçmese de zaman sürsek sefa derdin.
Bilemezdin ki sevgilim mevsim olan sendin.
Hayli zaman sonrası anladım ki gidendin.


Rengin bile soldu adına olgunluk dedin.
Evrenin dişlisinde maşuk ettin ezdirdin.
Fark etmeden sevgilim zamanı boşa yedin.
Bülbül zaten esrindi, boşa figan eyledin.

Songül A Yılmaz (songül yılmaz)