Web Zaman Damgası

ah

[ italik ]
tiksiniyorum senden adaletsiz dünya
nefret ediyorum sizden zalim insanlar[ /italik ]


unutun bütün dertlerinizi
mert canın gözlerine bir an bakın


ve bu gün
zamanın sarkacında düşlerken bir şeyleri
öylesine bir rüzgar eserken kirpiğimin bağında
affına sığınmış bir nehir gibi heybetli
ve elleri oyuna küsmüş bir çocuğun
hıçkırığına bağladığım kalbimi
bağışladım bir son gülüşü yaşasın için


olmadı mert can
olmadı babası hz Adem olan
yine koruyamadı benî âdem bir çocuğu celladından


ey yeryüzü kadınları
alemi var eden o aziz kudret adına
bakamadığınız bu çocukları doğurup doğurup
kurban etmeyin kavgalarınıza


[ italik ]aleme[ /italik ]


oy gözlerine bakmaya dayanamadı kalbim
cennet kokulu ey güzel can
yeminler ediyorum ah mert adam
içim yana yana ağladım sana durmadan
nasılda veda eder gibi bakmışsın bütün dünyaya
son bakış
son umut
son bir acıyla
altı yıllık bir ömür nasıl dar geldi bu koca rüyaya
büyüdün
yüceldin
en aziz şehitler gibi
tahtına kurulup cennetinin
Allah ile yüzleştin
işte cehennem şükür ki var dediğimiz
bunun için

[ italik ]
insanlığa[ /italik ]


öldürme diyen bir Allahın
mütemadiyen kin kusan kavmine dönüştük
isyan gökte
nisyan yerde
cinnet içimizde
nasılda alçakça aldandık bu hayata
toprağa gömülen kız çocuğuna hesap açılmışken ervahta
dünyaya kurban edilen oy mert can
hangi ayeti sürsem ki senin yaralarına
geri dönüp yaşasan zamanın en üstün makamında
ey güzel çocuk
ey içimde hüzün ırmakları doğuran
ey beni kendime çaresiz bırakan
babası Allahı unutmuş kör cehennem
annesi çöle dönüşmüş bir vefasız olan
bıraktıklarını göğsüme bastırıp bastırıp
gözlerine gökyüzü bağışlasam
affeder misin hakkını bana
ey sütü burnundan gelen yavru can


[ italik ]kendime[ /italik ]

hangi yarama el sürsem
derinliğince bir uzun yola dönüşüyor sesim
azman tüm ağrılarım
zamanın örseledikçe çıldırttığı rüzgar gibi
gezinip duruyor parmak ucumdaki kış yanımda
göğsümde hapsedilmiş kuş yuvaları
kalbimden bir çocuk bahçesi göçüğü
ıssızlaşmış ömrümden geçen günahkar günler
ve o çocuğun babasızlığına bürünmüş yalnızlık
gibi yaralanmış ağaç dallarımda kuşlar
gözleri toprağa dağılmış yığınla sarı yaprak
çaresizliğime hesapsızca tutunarak
kirpiyimin ucunda konaklamış uzunca yıllar
gibi bütünleşiyor avucumda "can!"lı anılar


[ italik ]boşluğa[ /italik ]


sorma ne için yaşar insan
bir şiir ömrüne kıvrılıp yaşamak niçin
mim gibi sever
nun gibi ağlar
vav gibi ölmek üzre gün sayar insan
kitabesi yok mezar taşlarındaki hiç bir romanın
müslüman
hristiyan
ateist olan
ama illa önce insan
çürümüş bir kalbin sonsuz ömründeki son ifade
gibi sürüncemedir işte yaşamak
sonsuzluk bunun için

[ italik ]zamana[ /italik ]

affet
yanmış kirpiğine kurban olduğum yavrum
tek bir sabah olsun
güneşle uyandın mı acaba
bir sabah olsun
taze ekmek kokusuna sokulup
parmağını bandın mı nutella kavanozuna
bir sabah yine
canım annem diye atıldın mı seni doğuranın kollarına
ve bir sabah
şımara şımara sarıldın mı cani babanın boynuna
ah pencereleri doğarken kapanmış o mihrabı makam alnına
çeşmeleri kurumuş o masum gözlerine
sır gibi mühürlenmiş yasaklı gülüşüne
dondurmaya banmamış minicik ellerine
seni rüzgarla yarıştırmamış salıncağına
yıldızlara küsmüş bakışlarına
takati dizlerinde kesilmiş okul yoluna
avucundan kaçıp giden renksiz balonlarına
kurban olayım gökleri kurutan yirmi dokuz alfabene
affet bizleri nolursun
affet kuranın elif be si hürmetine


[ italik ]sonsuza[ /italik ]


uçurtması mavilerde solanım
Allah öptü mü gözlerini yara almış yanından
sardı mı o dermansız sızılarını
ya ısıttı mı buz tutan yüreciğini
sarıp sarmaladı mı o altı yıllık ömrünü
ah dünyaya çelme takan koca açocuk
senin kaderin belli belli
ya biz terkedilmniş bu kavimlerin hali
hangi cehheneme sürüleceğiz bu alçak dünyadan
bilmiyorum ki



...

my