Web Zaman Damgası

Çocukluğa öykünmek

İnsan hayat denen bu yolda
Bir yere doğar
Bir anneye,
Bir babaya,
Bir coğrafya'ya
İyi ya da kötü
O senin hakikatindir.
Bunun dışında ne varsa değiştirebilsin
Sevdiğin şehirleri
Sevdiğin kızları
Aşındırdığın sokakları.
Bir tek çocukluğunu değiştiremezsin.
Nereye gitsen hep seninledir,
Ayağın kaysa, zendelesen,
O tutar elinden.
İşte öyle bir anda karşılaştık
Çocukluğumla.
Nereye dedi.
Bilmiyorum dedim.
Hadi dedi,nereye demeye kalmadan.
Bir zaman tünelinden gecip
Koşturmaya başladık
bizim yaylanın kırlarında.
Bayırdan aşaya seyirtiyoruz
Yoldan geçen arabalara bir elimizle el sallıyoruz
Diyer elimizde kavak çubuğu.
Çamura saplıyoruz belki kök salar diye.
Yağmur çiseliyor inceden,
topladığımız sülükleri yarıştırıyoruz.
Teyzeler alıp cilt kremi sanıyor
Öğretmen tahtaya çağırıyor, fransayı sormak için.
Yabancısıyız diyemiyorum.
Basıyor sıfırı.
Hacı dedem yine asmış belimden tavana.
Ben hâlâ gece kabağı sanıyorum
babannemin sarı feriğini.
Gözü kör olasıca çakal yine almış birini diyor.
Mistan yalamış bir serçeyi
Isıtıyorum iyice
Başlıyor illede vatanım demeye.
Köpek boğmuş beyaz tavşanı anne,
bak ot yemiyor
Mezar eşiyoruz karayemişin dibine.
Ki
Hala gidip dua ederiz ablamla.
Unutmuşum yatırmayı lotoyu
Cezam ufalamak darı çuvalını
Bir sesle irkiliyorum
Koalisyon güçleri bombalıyor ırak'ı.
Yoruldum diyorum bak çocuk
Yeter bu kadar kovalamaca.
Oturup denizi izliyoruz bir bankta.
Annem sesleniyor
dalgalardan ses veriyorum
Sesine.
Kalk geç kaldın.
Ben sayıklıyorum o sıra
Bulut diyorum bak yağmur ağlıyor
Niye diye soruyor annem
Hiç diyorum kardeşi toprak ölmüş.
Uyanıyorum baķıyorum
Çocukluğum banı başımda.
Hadi diyor git halaylerimizin peşi sıra.