Web Zaman Damgası

Çocukluğa öykünmek

İnsan hayat denen bu yolda
Bir yere doğar
Bir anneye
Bir babaya
Bir coğrafya'ya
İyi ya da kötü
O senin hakikatindir
Bunun dışında ne varsa değiştirebilsin
Sevdiğin şehirleri
Sevdiğin kızları
Aşındırdığın sokakları
Bir tek çocukluğunu degistiremezsin
Nereye gitsen hep seninledir
Ayağın kaysa zendelesen
O tutar elinden
İşte öyle bir anda karşılaştık
Çocukluğumla
Nereye dedi
Bilmiyorum dedim
Hadi dedi Nereye demeye
Kalmadan
Bir zaman tünelinden gecip
Koşturmaya başladık
Bizim yaylanın kırlarında
Bayırdan aşaya seyirtiyoruz
Yoldan geçen arabalara bir elimizle el sallıyoruz
Diyer elimizde kavak çubuğu
Çamura saplıyoruz Belki kök salar diye
Topladığımız sülükleri yarıştırıyoruz
Teyzeler alıp cilt kremi sanıyor
Öğretmen tahtaya kaldırıyor Fransayı soruyor
Yabancısıyız diyemiyorum
Basıyor sıfırı
Hacı dedem yine asmış beni tavana
Hâlâ gece kaba sanıyorum
Babannemin sarı tavuğunu
Gözü kör olası çakal yine almış birini diyor
Mistan yine yalamış bir serçeyi
Isıtıyorum iyice
Başlıyor illede vatanım demeye
Köpek boğmuş beyaz tavşanı anne
bak Ot yemiyor diyorum
Mezar eşiyoruz karayemişin dibine
Ki
Hala gidip dua ederiz ablamla
Unutmuşum yatırmayı
Cezam ufalamak darı çuvalını
Bir sesle irkiliyorum
Koalisyon güçleri bombalıyor ırak'ı
Yoruldum diyorum bak çocuk
Yeter bukadar kovalamaca
Oturup denizi izliyoruz
Bir ara baktım bana bakıyor çaktırmadan
Hayırdır ufaklık nereye bakıyorsun dedim
Hiç dedi geleceğe dedi
Dedim nasıl görünüyor
Ben sana güveniyorum
Git dedi hayallerinin peşi sıra
Annem seslendi içeriden
Kalk geç kaldın işe
Ben sayıklıyorum
Bulut diyorum anne yağmur ağlıyor
Niye diye soruyor annem
Hiç diyorum kardeşi toprak ölmüş
Uyanıyorum baķıyorum
Çocukluğa öykünmüşüm