Web Zaman Damgası

Es

Kalabalıklarda daha çok kayboluyorum...
Bulmak için bir şey lazım, kendimi.
Bulmam için bir şey lazım kendime.

Kalabalıklarda kesiliyor nefesim!
Sanki son soluğummuş gibi her an,
Tek nefeslik hakkımla yaşıyor gibiyim!
Tek sıkımlık, tek nefeslik canım kaldı yollarda.

Şimdi her geçen saat hezeyan benim için.
Şimdi yaşamak tek başına yollarda...
Şimdi her saniye daha çok ölüyorum...
Şimdi yaşamak, takatsiz yokuşlarda...

Şimdi yok olmak bir nebze; nefes almak.
Şimdi; ruhum ölmüş yaşayan bedenimde,
Sonu gelmez yaşamamın bu şekilde,
Yaşamak; bir nebze yok olmak işte.

Ve sınırsız ve sınırlı yaşamak.
Ve soluksuz, aldığım her nefes şimdi.
Şimdi ruhum susuyor bir köşede yalnız başına.
Erken ölüm bekliyor ruhum...
Öteki dünyayı hesap edecek mecali de kalmamış üstelik...

Şimdi ben...
Bir şey almadam gidiyorum bi hayattan.
Şimdi tek yüküm bedenimde...
Şimdi ruhuma, bir ölüm beğeniyorum.

Artık kendimle bile konuşmuyor çaresizliğim.
Bütün çaresizliğime bir es vereceğim...