Web Zaman Damgası

ELİF'İN HİKAYESİ

Çocuk gözlerinde karanlık bakış
Beyazında ay
Siyahında yıldızlar ölür
Baba kuşağında kırmızı
Gergefinde gül
Kapkaranlık bir korkudur
Nasırlı tende isyana durur kadife
Bir çocuk yüreği can çekişmektedir
Buz tutmuştur gecenin namusu
Elif artık evlenmiştir!

Tam da yanmışken kömür bakışlı çocuğa
Daha elini bile tutmamış
Söyleyememişken sevdiğini
Körpe memesi yeni patlamışken ergenliğe
Çocukluğunu çocuk diye vermişler kucağına
“Türkiye kadar güzel”
Okyanus mavisi düşleri varken
Dipsiz karanlıklara tutsak olmuştur
Koca dediği
Ödemiştir ederini ondadır tapusu
Elif artık anne olmuştur!

Sığınmışken kader diyerek yeni hayata
Bir sabah baktığı boşlukta dağlar
Ördürür ağını örümceğe en zehirlisinden
Yüreği gümbür, gümbür sevda atmakta
Ateş odunu değil yüreğini yakmakta
Felek en olunmaz yerde yine kalleşlik etmiştir
Gerisi bilinen hikâyedir
Silah patlamıştır kurtulmuştur gecenin namusu
Elif artık vurulmuştur!

Kaç bin yıllık davadır bu?
Kim yazmıştır kim?
Bu değişmeyen yazgı
Bu kaç bin yıllık töredir?
Can alan, can yakan, sevda öldüren
Ne densin?
Kurtulmuştur törenin namusu
Elif artık ölmüştür.

(sevdası uğruna toprağa düşmüş çocuk annelere...)

toynak