Web Zaman Damgası

Tabula Rasa

milat kadar eskidesin aklara sıçradığın buûtlarla
kısmet kalkar alıcı kuşlarla çamurdan insanların aşk-ı mecâline
yaldızlı yazıların kanat çırpışları senelere gark edildi
ey saflığın kapkara rengi,
ah, yokluğa karışmanın üşüyen avret yerleri
inadına düşünüyorum, kırk yıl kırklanma pahasına
geçmişi ve geçmişin ağuyla başladığı enlemi

doğruların bükülmeye başladığı yerden düzleşti eğrilerim
azab-ı yalnızlık bu haşin tekilliğin gaddar düzeni
kimseler göze alamadı değil mi saklı cehennemleri?
yaşam; nefesleri tutan kapanlarıyla örselemedi çocuksu sevapları
uyduruk fiiliyatlardan damıtılmış hırslanarak
sahte alışkanlıklar takınanlara edilen iltifat
bu yoksunluk ne ağır küfürdür efendim ruhumun kavislerine

yazgı, cümleleri kurma ve hitâbımdan aldı rengini
temasa bulanan sürüngenlerin saklandığı dönüşümlerle yanyana
toprağa karışan kil tabletler ve yazılarına çeken ırsı,
kimse aslına rücû etmez, miâdını görmeden kendisi olmanın
tüm bu beyazlık, melankoli girdaplarına düşen hasbıhalıydı boşunalığın

ey,
ey yaşamın saflık bahşeden başlangıçları
benim aklım hiç boş kalmadı.



[ italik ]