Web Zaman Damgası

Bir Daha Olmayacak Anne..!

Beton yığınlarında boğuldu tutsak düşlerim
Gözlerim dönülmez yollarda ağladı
Dönmedi bir türlü giden yolcularım
Hasretin haresi yüreğimi dağladı
Anladım ki yalnızım, yapayalnızım..!

Güze döndü bir yüzüm bak gör yine
Sararan her yaprağın solgunluğu benzimde
Son sözüm serilirken yerden yerlere
Düşlerimi bilinmez boşluğa saldım
Geçtiğim tüm hayaller
Kim vurduya gitti Anne..!

Sorma;
hep yanlış gidenlerin ardından koştum
Bilirsin "geçmiş" geçmiştir işte
Faydası da yok geç kalınmış feryadın
Zaten neye yarar iş işten geçince
Yoruldum çok yoruldum Anne..!

Çığ gibi düşerken ümitsizliğim üstüme
"Yeter" dedim yeter! yetmedi Anne..!

Geceler derdim oldu, geceler yasım
Yarınlar küstü bir bir kaderime
Aşağılık sevişler doldu yıllarım
Virane anılar yazdılar sızlayan yüreğime
Hiç unutmadım, unutmam Anne..!

Acıların gözdesi oldum git gide
Bir nefeslik ömrümü çaldılar Anne..!

Parçalanmış bir hayattı benimkisi
Can kırıkları dolduran içime
Ne soğuk bir veda ne de sahte merhaba
Yüreğimi verince toprağa
Kahrolası yaşananlar
Şükür ki bir daha olmayacak Anne!