Web Zaman Damgası

Daha ne diller döksem sana bilmem ki..

Mesleğime...
Bir hayalim vardı
Çocukken ettiğim duamdı
Gördügüm en güzel rüyamdı
İçinde mutluluğa dair herşey de vardı
Düşlerimin gercekleşmesi için
Yıllarca yoğruldum durdum
Yeri geldi, pınarlar gibi coştum
Yeri geldi, dört bir yana savruldum
Kendimden geçtim, varlığıyla avundum
Ve hep peşinden koştum
Usanmadan, yorulmadan
Ne çileler çektim uğrunda
Ne alın teri boşalttım yolunda
Kavuştum ya ben en sonunda
Şükrün demindeydim o anda..

İdealim, herşeyim
Ötelere hazırlıkta en güzel biletim
Hayallerimi süsleyen rahmet esintim
Yıllar yılı beklediğim umudum
Beni vuslata götüren en kestirme yolum
Şeytanla mücadelemde en büyük kozum
Göklerden inen rahmet esintim
Beni ben yapan asıl kimliğim
Aşkın sahibini tanıtmama vesile yegâne yolum
Uçsuz bucaksız ummanlara daldığım
Sonsuzluğun izdüşümü
Hayat menbağım, cennet yurdum
Yudum yudum kevser şarabım
Yerim, yurdum, mekânım
Isıl ışıl parlayan fânusum
Motif motif, desen desen işlediğim
Aşkın doruğunda İlahi aşkla hemhâl olduğum
Perdelerin açıldığı
Gönlümün alemlere daldığı kutlu an dilimim
Yok ki eşin benzerin..

Dünüm, bugünüm, yarınlarım
Kâh sol yanımdaki sızım
Kâh ebedî ışığım
İlahi neşveye salanım
Diyar diyar peşinden koştuğum
Ruyalarımın süsü, eşsiz zineti
Can gibi, aşk gibi
Yokluktan varlık aleminlerine yol aldıranım
Ceyhûn ettigim gözyaşım,
Deryalara karıştığım,
Sonsuzluğa yelken açtığım
Bahçem, bağım, bostanım
Toprağına, o gül bağrına,
Attığım tohumlarımı
Ve büyüyen envai çesit çiçeklerimi emanet ettiğim
Uğruna ne sıkıntılar yaşadığım
Yaşarken gün be gün yaşlandığım
Saçlarıma düşen akları şeref saydığım
Ne olursa olsun şikayet etmediğim
Özlem, vuslat, çile, ızdırap, hüzün, sevinç
Ne varsa içinde bulduğum
Hayat! Hayat! Hayat!..
İçine doğduğum, kendimi bulduğum
Kolum, kanadım, elim, ayağım
Ahh ahhh..
Daha ne diller döksem sana bilmem ki!..

Birinci bölüm sonu..