Web Zaman Damgası

DUA...

Muteber bir sonun sevdalısıyım,
Yongasını yüreğin sonlandıran bir acının da
En yakın tanığı.
Huzura maya çaldım dün gece
Şiirin kaçıydı ki?

Dünden mütevellit bir iklimde
Kazan kaldıran ruhumun naşıydı aslında
İçlendiğime dair bir beka sunduğum
Fermanını ömrün dize dize savurduğum.

Makberin acısını duyup da geldim yanına
Sonramı unuttum
Çıkarın beni kayıtlardan,
Demenin mealiydi içimde aksayan sarnıç
Bir duanın indinde
Göğe baktım sakilce utanırken kendimden
Çözemediğim şifremle dondum kaldım işte
Elemin kareköküne gömdüm acıyı
Acı dedimse de adlandırmayın sakın ha
İçimdeki yarayı.

Altı üstü etten kemikten bir fani
Lakin içimdeki hücreler
Yüreğime diktiğim surelerde saklı ve kayıtlı
Elden geldiğince tabii hem sevmeye meyyal
Eksenimde
Sevmeden yaşamam nasıl ki aykırı doğama.
Sonramı da güncelledim seher vakti:
Oysa ne uyumuştum ne de uyanık:
Arafta bir sarkaç
Gidip gelirim gözü pek.

Aklım sizlere ömür
Tentesinde şiirin
Yastık yaptığım imgeler
Nasıl da ısıtır ruhumu.
Sonramı diledim Tanrıdan:
İstediğim değildi aslında
Son duam:
Gömdüğüm kamberleri
Nasıl ki yapmıştım baş tacı.

Bir düğündüm ben
Belki gün yüzü görmemiş bir çocuk gelin.
Bir düğümdüm ben
İçimdeki iplere takılı bedenim
Sallandırdığım düşlerdi aslında
Kursağımda kalan
Umudun değil
Afakanların bastığı bir ağaç dibi.

Oysaki sonlanmıştım dün gece:
Dün ise günümü öldürüp
Aşkımı haykırmıştım satırlara.
Hangi aşk?
Hangi yara?
Hangi ara düşmüştüm ben bu tuzağa?
Ne mutlu ki;
Ölmeden gün yüzüyle sevdim kendimce
Uzaklardan dua yolladığım
Yaşamadığım mutluluk hatırına.

Hatırlamıyorum sonrasını:
Andıklarımla değil
Ah ettiğime içimdeki yangını
Armağan ediyorum madem
Bir de sus pus geçen evrende
Saklı izafi yarıma…

Hani bulup buluşturduğum şunca şiir
Aslında içimdeki çocuktan aşırdığım
Aşk döngüsünde
Muhalif bir Leyla.
Uzaktan sarıldığım
Uzun uzadıya sevip
Dillendirmeye dahi kıyamazken…

Saklımda gizliyim;
Gizimde hep densiz bir şifreyim
Mutluluğun göğe tanıklığında
Gök özürlü yalanlardan uzak
Dinlemeye aldığım iç sesin
Huzura dönük yüzünde kelimelerin
Sevdiğim kadar mutluyum.

Şiir dilinde bir kareyim
İçimdeki üçgenleri yıktığım
Acıları açılarla eşleştirdiğim
Hangi zümreyse yüzü kötüye dönük
Varsın kalayım ben bir başıma.

Dönendiğim evrenin
En münferit ve cimri cümlesi;
Tek kelimeden ibaret bir dua
Sadece O’nun tanıklığında.