Web Zaman Damgası

BOŞU BOŞUNA

aslında bir kıvılcım kâfi idi
hüzünleri tutuşturmaya
hani şu günlerin boyu yetseydi
uzanacaktı karanlıklara
birde geç kalınmışlığın ertesinde
tükenmese idi bahar
böyle sarılır mı idik birbirimize
bu denli kucak açar mı idik



dilimde ki kifayetsizliği
önemsemiyordu keman
haram ziyafetlerde
harcanıyordu zaman
kronik arzularıma
ip atlatmaya gerek yok
militan palavralar
zaten yakayı ele verdi



payıma düşen
yalnızlığın resitalinde
sokaklarda adım adım
eziliyordu meram
sanki ben değilmişim
bu efkârların sahibi
sanki sen işlememiş sin
bunca ayıbı



satırlarım şahit olsun ki
üç beş kuru gürültüye
sığmıyor davam
ne nokta koyabiliyorum
umutlarıma
nede virgül
kaybolan yıllarıma



yenik düştü keşkelerim
anılarıma
perakende toptan kararlarıma
yenik düştü
bahçemdeki bin bir çeşit sebzeler
lehçemde ki sevdalı cümleler
telef oldu boşu boşuna
yıldırım düştü
düşlerimin kovuğuna



sen başka alemlerde
ben başka demlerde
belki de
tek başına
yada
inadına
zira öyle gözüküyor
bakınca karşıdan
bir adam ki
yerlere giriyor
utancından



ben mi sana
geç kaldım
sen mi
erken gittin
bilemedin