Web Zaman Damgası

Gölge

bir gölgenin içinde kendimi aradım
hayat o kadar yabancı bakıyorduki bana
sessizce duruyordu karşımda
hangi zamansızlığın içindeydim bilmiyordum
hangi ulaşılmaz mutluluğun arkasından koşuyordum

sanki bir bulutun
ağırlaştırılmış yağmuruydum
kimsenin dokunmasına gerek kalmıyordu
ben kendi kendime yağıyordum
sen üşüdüğünü sanıyordun
oysa sen üşüme diye kendi çıplaklığıma uzaktan sarılıyordum

şimdi kim bilir
hangi ölümden yana
hangi özlemi yaşatıyorum
hangi çocukluğumu
hangi acılarımla örtüyorum
hangi yaralarıma
hangi umudu sarıyorum kim bilir

zaman geçtikçe
unuttuğum yüzlerle karşılaşıyorum
sırtımdan vuran dostlarla
yüzüme gülen insanlarla karşılaşıyorum
belki birazdan yağan yağmurun altında ıslanırım
belki doğan güneşin sıcaklığına sarılırım
belki baharda açan bir çiçeği koklarım
ama bunların hepsi birer hayal ürünü
ben hep kış altında kaldım
elimin üşümesini dahi hissedemez oldum artık
ve yüreğimin sıcaklığını

öylesine uzaklaştım ki
öylesine yabancılaştım ki kendime
aynaya her baktığımda
karşımda gözleri ağlamaklı bir adamla karşılaşıyorum
oysa ben güler yüzlü bir adamdım
ne vakit gözlerime ağlamak düştü
ne vakit saçlarıma aklar düştü
ne vakit saçım sakalıma karıştı bilmiyorum

her gece
soğuk bir yatağa uzanıyorum
bir gölgenin boynuma sarıldığını hisseder gibiyim
sessiz soluksuz bir gölge
sırtımdaki yaraların üstünde geziniyor
kırılan saçlarımı okşuyor
üşüyen ellerimi tutuyor
kulağıma seni seviyorum diye sesleniyor
göğüs kafesime başını yaslıyor
bir gölge içimde kaç özlem batırıyor
kaç umut
kaç nefes
kaç soluk

sonra sana bir şiirlik mesafeden bakıyorum
elimi uzatıyorum, elin çok uzaklarda
bütün denizleri, okyanusları, dağları geziyorum
tozlu yolları, karanlık sokakları, yasak şehirleri
idam sehpalarını, müebbet hapisleri
soğuk ranzaları, paslı korkulukları
kırık vazoları, tozlu rafları

aklımda açılmamış laleler
kızıl karanfiller
çocuk gülüşleri
annemin ördüğü çorabım
rengi mavi olan bir çok şeyi düşünüyorum
ama bir tek mutluluk gelmiyor aklıma
belki mutluluk gölgenin arkasına saklanıyordu
ben gölgenin engeline takılıyordum

ama bir kalbin içinde
hiçbir şey yapmadan ölen insanlar var
ben de o insanlardan bir tanesiydim

ibrahim dalkılıç

01.10.2018
03.15 izmir