Web Zaman Damgası

TIRA DÖNDÜRDÜN BENİ

Esrarlı bakışların huzmesiyle süzerken,
Gizemli bir âleme, vira döndürdün beni;
İçten akışlarının, hazzı ile gezerken,
Duygular diyarında, kâra döndürdün beni.

O güzel yüzündeki, niyetini saklarken,
Anlamlı bakışların kirpiğiyle oklarken,
Sarhoş olurcasına aşk ve sevda koklarken,
Sinende gizli saklı, bara döndürdün beni.

Kendimi uzak tutup, yasaklıyordum güya,
Bir de yüreğime sor, tutuştum boydan boya,
Öyle yanıyordum ki, batırır gibi suya,
Sanki benzin dökerek, hara döndürdün beni.

Bir türlü dinmiyordu içimde artan sızım,
Sarıp kapladığında, birden doğdu yıldızım,
Şaka maka başladık, gittikçe arttı hızım,
Sarılıp da sevende, nara döndürdün beni.

Aşkınla sırılsıklam, doyasıya ıslandım,
O kor gibi kucağın, ateşine yaslandım,
Alevinde yanarak, dumanıyla puslandım,
Ocağında eriyen, bora döndürdün beni.

İlkbaharı bitirdik, başlamıştı yazların,
Kıskançlığım arttıkça, arttı hüzün dozların,
Sardığında doyumsuz, hazlarınla nazların,
İki bahar yaşayan, kıra döndürdün beni.

Nihayet vurdu bizi, bitmek bilmeyen hazan,
Nerde kaldı aşkıyla, o sevgisiyle azan?
Yılların anısını, yükleyip kazan kazan,
Taşınmaz yükün ile tıra döndürdün beni.