Web Zaman Damgası

düşbudak ağacı

yapraklarım vardı eskiden
kupa papazı ile sinek kızı'nın
dalında gizli saklı buluştuğu
duymamıştık henüz hiçbirimiz
maldoror'un umutsuz şarkılarını
yine de konardı tüneğine bazı kuşlar
intihara giden bakire meryem gibi



yaz kış buralar harem selamlıkken
hãlã kadıınlar yalan çileklerini
büyük hazla yiyordu erkeklerin ellerinden
dudak uçuklatıcı acı gerçeklerini
inzivalı köşesinden seyrederken bergman'ın
biliyorum bir yerlerde
arzuladığım o saf duru yaşam illa ki olmalı
ne yazık ki ben bu kallavi burnum ve ayaklarımla gideceğim
sesini içine gömen ve günahkar
'salyangoz kadınlar' da gelirse beraber
yüce tanrımız da yeryüzüne iştirak eder o zaman





anlatmak isterdim size pürneşe
o tarakta bezi olduğunu düşündüğünüz
sentimental düşlerim de manipüle edilmemişken
ama ne var ki iç güvey gibi
taşırken hãlã içimdeki o sert kayayı
en azından keresteli ellerinizin yanında
annemin ak sütü gibi dururken vicdanım
notre dame katedralini andıran gözlerimi
hoş görsün bu seferlik quasimodo
her şeye burnunu sokmayıversin cyrano




buralar artık korunaksız
ve savunmasız anne!
seyirlik halinde
gelip geçiyor acılarım
"sabahın bir sahibi var  
sorarlar bir gün sorarlar"
sesimizi duyan olur mu anne...


...



p.s: "salyangoz kadınlar"~Ece Temelkuran
"sabahın bir sahibi var  
sorarlar bir gün sorarlar"~Ruhi Su