Web Zaman Damgası

ERCİYES İLE TEKİR’İN AŞKI

İki sevgilidir,
Erciyes ile Tekir.
Yüzükoyun yatmış biri,
Diğeri dimdik ayakta.
Kucaklaşır, koklaşırlar,
Orta yerinde Anadolu’nun.
Yirmi milyon yıl birliktelikleri.

Göğe değmiş başı Erciyes’in,
Toplamış başına,
Ne kadar sis ve duman varsa.
Ağrı’ya, Cilo’ya nispet eder gibi...

Erimeyen beyaz karları,
Hayat verir çevresine.
Sularıyla çiftçilere,
Otlarıyla sürülere.
Kayakçılara neşe,
Turizmciye ekmek verir...

Gözü Tekirdedir Erciyes’in;
Gönlü tutsaktır,
Korur ve kollar...
Serinletir yüreğini sevgilinin,
Karıyla, rüzgârıyla.
İlham olur ölümsüz aşklara,
Beni âdemden beri...

Tekir karşılık verir aşkına Erciyes’in,
Açar yaylasını koyun sürülerine.
Kaval sesi karışır,
Kuzu melemelerine.

Kuruldu kayak tesisleri,
İnşa edildi sıra sıra oteller.
Ziyaretçi grupları kaynadı,
Mutluluk üretildi...

Başbuğ Bozkurt’larıyla haykırdı,
Tekir’den Türk yurtlarına.
Birleşin;
Kurun Turan’ı dedi.
Erciyes ile Tekir şahitti.

Ömrü yetmedi Başbuğun,
Yürüdü hakkın yoluna!
Bitti kutsal haykırış.
Tahtına oturanlar,
Girdi başka arayışlara.
Gitti Turan!
Geldi ümmetçilik.
Erciyes üzüldü!
Yasa büründü Tekir!
O gündür bu gündür...

Sonra hatırladılar yastaki sevgililer,
Hayatın devam ettiğini.
Erciyes gülümsedi!
Tekir aşka geldi!
İnsana aş ekmek oldu,
İş oldu,
Para oldu,
Erciyes ile Tekirin aşkı.

Ömer Adar-2018