Web Zaman Damgası

son yolcu...

[ italik ][ /italik ][ italik ][ikiyanayasla]

son defa açıyoruz
yüreğimiz de kilitli bir yaranın kapısını
uçup gidiyor
göğsümüz den bir mavi serçe
oysa uzunca bir süre önce
alaimisema diliyor
o rengini biliyor


isyankar dizelerin
sahil de ki izlerin
ıssız denizlerin
bi de gözlerin

yitmesin
gamzenin çukuru
gam biter dağılır hüzün
eskimesin ayna da yüzün
_____________________ gülümse...



son defa kaçıyoruz
bahar da gelse gözlerimiz içi yağmur
ki son kışa yakın durur
uslanmaz sözlerimiz
gülümsüyor anılar aynasından
küçük bir çocuğun masumiyeti
ve kimsenin ayrılığa yok niyeti


son yolcusun
ama körsün
tut ki ölüsün
tüm aşk'a küssün

umudu toprak örtsün
____________ tohumsun
sen boş ver diken dursun
iklim değişir ilk bahar olur
göverir gül olursun hadi gülümse...



demem o ki bu son olsun
kendi içimiz de sevişmelerin
sonu yok kendimizle didişmelerin
bavulu hep hazırdı keşkeli gidişlerin

ey/lüle saçlarına sarı düşen resimler
saç/akları parça pinçik dökülen günler
konar göçer gönlümüz de ak güvercinler

sürsün bizi sonsuza yağmur kokan mevsimler
nehirler
____ nehirler
________ yağmur içen nehirler
akıp götürsün bizi o eski eylül'e sevişmeler...