Web Zaman Damgası

HAYDİ ARA BUL YETER

Deli gönül yollarınına, bakar bakar hislenir
Zaman olur sevgi yağar, duygularım ıslanır
Seven yürek sevdiğine, mısralar da seslenir
Ey sevgili benim seni, sevdiğimi bil yeter
Dur ağlama yetsin artık, göz yaşını sil yeter

Şarap gibi bu aşkımız, yürekler de demlenir
Elâ gözler göremezse, kirpiklerim nemlenir
Özlem çiçekleri gülüm, göz yaşımda çimlenir
Yandı yürek ateşlerde, savurduğun kül yeter
Gülüzar da öbek öbek, kızıl açan gül yeter

Belik saçlar, lüle lüle, san ki sırma tellidir
Bak karşıdan savruluyor, hava ise yellidir
Gözde sürme, kaşın bir yay, güzelliğin bellidir
Gelincikler rengin vermiş, dudağın da al yeter
Ruhu okşar tüm sözlerin, tatlı dilde bal yeter

Bilen bilir dost edinir, koca gönül dağını
Nasıl sever deli gönül, coşan gençlik çağını
Gitsen bile uzaklara, koparma yâr bağını
Terk etme gel şu gönlümü, rüyalarda kal yeter
Del eyleme, iyiyim de, bana haber sal yeter

Yol gözlerken penceren de, hayallere dalışın
Beni nasıl mutlu eder, salınarak gelişin
Ilık ılık bade gibi, ey yar ey yâr senin gülüşün
Neyleyim ben kuru sözü, beni saran kol yeter
Tatlı tatlı bir huzurla, şu gönlüme, dol yeter

Seven yürek aşk od’unda, kor alev de yanandır
Yâr adını her fırsatta, sayıklayan anandır
Hani bazı anlar vardır, çare, merhem canandır
Kan damlayan şu yaramı, saracak bir el yeter
Bu bahar da, elde çiçek, geleceksen gel yeter

Lüzumsuz’un bağrı yanık, sevdim diyor el gibi
Deli gençlik hiç durmadı, esti gitti, yel gibi
Gözden inen akıp gider, zaman zaman sel gibi
Haydi ara şu Dünya’da, bir tek dertli kul yeter
Gerçek aşkla seven yâri, mümkün ise bul yeter

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ