Web Zaman Damgası

-Hapse düşünce...

biçarelik anaforunda
o mühlik ve de pek çok pespayeydi
konu da mevzusu geçen fetbaz yapılı sürüngen
bir umut ışığı dilencisi gibiydi de
her önüne çıkana ilk fırsata aç itler gibi saldırırken

tek kurtuluşuydu karşısına çıkan bu umut kapısı
onla ilk tanıştığı andı
çıkarından dolayı gönlü mönlü dinlemedi
sevinçten kalbi hop oturup hop kalkarken
etekleri de tutku ve istemler içinde zil çaldı
denizce dalga dalga şaha kalktı adamın sahilinde

gönlü hep seğirtmen adımdı kadının
göz bebeklerinde fal taşı gibi de bir umut saçıldı
işte o anda çar çabuk yazmıştı savını
o an keyfince hiç erişilmez bir umut tattı
örtmesi elzem olan ayıplarından dolayı
çar çabuk yamanmak içgüdüsüyle
hiç düşünmeden ya nasip deyişte atınca oltasını
sinsice çok tez de yakalıyı verdi avını

bir tanem aşkım ve canım ile cicimler içinde
cilvelerinin haddinin ve hesabının da sonu kesilmedi
boynuna riyakarca sımsıkı sarılıp da dururdu
en güzel pozunu verdi erkeğin gözbebeklerinde
her şey kurtuluşa varabilmek içindi
tüm özünün sahiplenilmesi temennisinin içinde

el ele ve yanak yanağa türlü mü türlü işveler içinde
bir lâubalî ve muhlis kedi gibi de
sokulup da durdu amaca odak menzilli gönlünce
o kadınının tek sığınacağı dalı ancak bu erkekti
takılışta peşine hiç mi hiçte yakasından düşmedi

&
çekiştirip de durdu mütemadiyen asılarak kolundan
kandırışta nikah masasına oturtana dek
düğün dernek derken
tez vakitte bir de çocuk peydahladı
melekler gibi de bir alp geldi aslan mı aslandı
o vakitten beri kullanıp da durdu kozunu an an

türlü pişkinlik içindeki duyguları ise adeta bir seldi
hep senle tanışmadan önce ben hiç yaşamadım ki derdi
türlü fetbazlıkların içinde

geçtikçe az bir zaman
yeniden eski zirzopluğu peydah oldu o zirzop aklında
sıkmaya başlamıştı sessiz sakin oturmak kaynanada
her türlü de istemleri yerli yerine gelse de
bu sıcak mı sıcak yuvanın içinde
bir şeyler batıyordu her tarafına kaynana işe gidince
iki kişiydiler günahsız çocuk ve art niyetli kadın
evin duvarlarını bile benzetirdi kapkara bir zindana
unuttu da gitti adamın yüzünü
alıştığı yaşam gönlünde kudurmuştu o hapse düşünce

daha iki sene bile dolmadan
aldı son kararı kimseye danışıp da sormadan
pılını pırtını toplayışta alışta çocuğu ortadan toz oldu

yüreğinde de köz gibi torun hasretini bırakarak
eşyalarını bile taşıttı kaynanasına
evi barkı da kökten terki diyar ederek

işte o anda dolmuştu lağım fareleri onun gamzelerine
ne sevgi ne saygı kaldı ne de bir aşk
zaten aslında olmamış olan
içten hesaplı kadının o iyi niyetli adamı hapse düşünce...



(08.08.2018) AZAP...