Web Zaman Damgası

YERLİ MALI, YURDUN MALI...

Eskiden tüm ülkemde, ne çoktu koyun, kuzu…
Kan eksen can verirdi, şu benim cennet yurdum.
Adana’dan pamuğu, Anamur’dansa muzu!
Kim frene bastı da, böyle sarsılıp durdum?

Ülkem arzda kendine, yeten ender ülkeydi…
Milletin refahında, üretim tek ilkeydi!
Tavan, taban birlikte, hiç kopmaz bir halkaydı!
Gördükçe akıbeti, hep dizlerime vurdum…

Bir görseniz çok aciz, durumlara düştük biz…
Anlamadık ne oldu, afalladık, şaştık biz!
İşçimiz boş, köylüm boş, yıllarca dolaştık biz!
Saman ithal etmişiz, hep ona akıl yordum…

Onca boş tarlalardan, alamadık ürünü!
Ak mahsul hem gök mahsul, hatta yonca türünü!
Dağlar hayvan doluydu, kaybettiler sürünü;
Durup, durup dönerek, hep Angusları sordum…

Mercimekli pilavdan, gına gelmişti bize…
Şimdi çok uzaklardan, ithalat neyimize?
Bu durumlar hiç garip, görünmüyor mu size?
Tarlalar mı tükendi, biz mi bittik diyordum…

Geçmişte döküleni, ithalata başladık…
Dışarda nasılsa çok, üretimi boşladık!
Recmettik köylümüzü, aralıksız taşladık!
Bense yurt refahının, hayallerini kurdum…

Aç gözünü Türkiye’m, gördüğüm sen değilsin!
Sakın cahillik etme, vur, cehalet eğilsin!
Düşmana fırsat verme, boz oyunu, dağılsın!
Ben ülkemde oynanan, ne çok oyunlar gördüm…

Karaman-2018/07

Halil Şakir Taşçıoğlu