Web Zaman Damgası

DÖN GEL

Bu gece uzun bana gönül yorgun düş yorgun
Hüznümü yaslayacak omuz ararım dön gel!
Kalemi kana banar dayayıp şakağıma
Yüreğimle aklımı her gün tararım dön gel!

Sanırsın uygun adım dağlar yürür içimde
Sanırsın derya akar çağlar yürür içimde
Yüreğimin ecesi ağlar yürür içimde
Bu gece ben kendimden terkim, firarım dön gel!

Aklım itiraz etse’ sus’ Diyor sol tarafım
Say ki düşümle gerçek arasında Araf’ım
Belki paha biçilmez mala malik sarrafım
Kaf dağına Hicred’ip bir üs kurarım dön gel!

Ben senin yüreğine kesmişken biletimi
Hani davetsiz derdim mazur gör bu yetimi
Kaç ağıtla süslesem çocukça niyetimi
Gönül kütüphanemde hece yorarım dön gel!

Belki geç kalışımdır boğazıma dizilen
Bilsen kirpiklerimden kaç ayet var süzülen
Levh-i mahfuzdan düşüp anlımıza yazılan
Kartları son bir umut tekrar kararım dön gel!

Göğün eteklerinden düştüm avuçlarına
Heybemi saçıp döktüm o kırçıl saçlarına
Bir yol düşürdüm eğil, sor parmak uçlarına
Yoluna Musa olur deniz yararım dön gel!

Sen ki! Kayıp bir mektup pula küs, adrese küs
Hiç bozulmadan kalmış gamzelerindeki süs
Sen üzeri mühürlü bin senelik papirüs
Kanayan her hücreni tek tek sararım dön gel!

[ikiyanayasla]