Web Zaman Damgası

ANNE DİNLE BENİ

I
[ italik ]Anne ölmeden önce dinle beni bir defa
Ne yaşadı, haberin oldu mu ciğerinden?
Vefayı etmiyorum, etmem m ü d a a f a
Vicdanımı söktüler işkenceyle yerinden[ /italik ]

Kimi sevdiyse kaçtı, garipten köşe bucak
Herkes tam iki yüzlü, kalbim ölüyor anne
Boş mu hâlâ kuzunu hiç almadığın kucak
Bari ölmeden beni, bir kez sevmeyi dene

Bir mezar çukurunda, uyumak istiyorum
Takati yok, yürümek zor geliyor gölgeme
Yük olan cesedimi, ben yumak istiyorum
Gözyaşını su diye dökeyim her bölgeme

Özledim, bir değerim olmadı isyanım var
Vefaya taptım, secde ettim, başım ezildi
Ey ıstıraplı bülbül sus, benim figânım var
Senin değil; şu kalbim kurşunlara dizildi

Annem, bütün suç sende, unuttun bebeğini
Sevmedin ve namerde, muhtaç eyledin beni
Neyle kestin söyle ya, bu »piçin« göbeğini?
Sormadın, terk ettiğim günden beri bedeni.

Ben nice evlat gördüm, cehennemdi anneye
Ya ben ne yaptım ne; yüzünde kara mıydım?
Vallahi hiç düşmedim, dama, mapushaneye.
Söylesene içinde dert miydim, yara mıydım?

Millet bağrına bastı, kuzum evladım dedi
Merhametsiz, anayı hor gören mahlukunu
Kimi de borcu, namus, mal satarak ödedi
Her gün gözyaşlarıyla, temizledi *okunu

II
Şimdi neden namerde muhtaç ettiniz anne?
Katil, hırsız, yalancı değildim, hiç olmadım
Niye sahip çıkmadın? Söyle tek bir bahane!
Dilenecek kadar da, dosta muhtaç olmadım

Vermediğin sevgiyi el kızında aradım
Her gülüşü gözüme çerçeveledi hayal
Sonunda billahi ben inkisara uğradım
Hiç sevilmediğini bildiği halde bu mal

İnsanlar sevgi, şekat aramıyor, öğrendim
Daha iyisi var mı herkes bunun derdinde
Kirli bakışlarından, hislerinden iğrendim
Gözü yok kadınların insanın en merdinde

Emek vermeden sevgi beklemedim ellerden
Bir adım gelene, bin adım gittim her zaman
Gülüş beklemedim su vermediğim güllerden
Aramadım derdime, dostun dışında derman

Yok vallahi billahi yok vefanın değeri
Görmedim ahlakına hayran olan birini
Daha cazibelidir, namussuz ve serseri
Bilen yok tallahi yok, sadakat tabirini

Neden insanlar böyle? Her suç bende galiba
Düzüm ben ne virajım var ne de kavislerim
Aşkımda, dostluğumda yoktur şüphe, acaba
Samimidir »kalbimden« göze çıkan hislerim

Anlamadım dünyayı, sen anladın mı anne?
İnsan ne ister? Düşün taşın, eller yine boş
Ne olur ya ölmeden “kuzum” demeyi dene

[ italik ]“El kızı” demez belki ama sen, sen anamsın
Mezarına koyarsam güller canım der misin?
Güzel Ayşe’m yine de benim gül-i ranamsın
Mezarına kapansam, sarı civanım der misin[ /italik ]?

S / ÂYE 9 HAZİRAN 2018 / ESKİŞEHİR