Web Zaman Damgası

sana/sadece sana..

bir kadını izliyorum şimdi
yarı açık unutulmuş
kapıların çıplaklığında
topuklarından gömleğine
ve saçının her bir teline
asılıyor gözlerim ki
çözüp/yırtıp ve kırıp
tokatlar bulurken kendimi..

silip tüm makyajlarını
ve gülüp, ağlayıp,
dokunup unutacağım
darbe yapmışçasına
derinlerime..

boğulmak bu olsa gerek/suda..

kifayetsiz, görkemsiz
sonuçların arifesinde.
yazılmamış çehrelerin atlasında.
sana çoğalarak,
azalarak sana.
sana, senler biriktirdim
harf harf..

biliyorum,
ukala bir sessizlik var
soluğunda ki
derin dip notlarından artmış
arsız, astarsız kelimelerini
tekrarlıyor iç/sel seslerin..

ya g-özlerin..
adresi belli olmayan
sokaklar kadar ıssız
ve tenha..

gündoğumlarına
sus/lar biriktiriyor dudakların ki
bir şehir
yaratmıyor değil mi bakışların..

biliyorum
balkonunda
ölü papatya cesetleri
ve martıların
günlük yaşama telaşları.
sana baharı getirir gibi
yürek gölgemi dayıyorum
sınırlarına ki

unut/ma;
sonucu asla belli olmayan
istilalar böyle başlar..

neyse/
neyse/
her neyse..

ve bil ki sevgili;
dağınık,
kırgın ve yorgun
bakışlarımı onarmak mümkün değil
erken kalktığın rüyalarda
tabirede gerek yok
üç vakte kadar..

loş bir mutfak,
karanlık bir salon,
ve aç kalmış kuşlar..

eteklerinden tutup,
bacaklarına sürtüyorum
kedi gibi
bu olsa gerek
tırmanış,
ağrı ve yüksekTEN ki
aklımı rüzgarın serinliğine
bıraktığımdan zamanlarda
iknada olamıyorum bağışla.
tarifi imkansız
kalabalıklar bul şimdi
ve çıkıp omuzlarıma,
sarnıçsız
derinlerine atlarken sen.
kaya kadar sert sus bana.
en çok bana
doğmamış bebeklerinin
katili olduğum için..





(...)