Web Zaman Damgası

şiir benim neyime

ne kendime hayrım oldu ne de âleme
saçma sapan şiir yazdım kirlettim elimi
sıkboğaz ettim insanları boğdum eleme
ya hayr söyle ya sus, ya da bırak kalemi
***
harika bir yorumdu, etraflıca ve derin
engebeler oluştu her an kopar fırtına
dedim ki; kendime, yatacak yok yerin
önce kendini bil, gireceksin yerin altına
***
ne güzel bir çerçeve etraflıca bakmak
geniş bir yelpazedir, islam şemsiyesi
benim gibi dar açılı, basiretsiz ahmak
birde şiir yazıyorum der, bu neyin nesi!
***
diyor ki; hiç boşa karalama farklı bakış açılar
bir de bu şekilde bak, bu tarla da bu başaklar
ben nerdeyim sen nerdesin daha anlamadın mı?
birlik ve beraberliğe adım, kardeş olmuş kucaklar.
***
demem o ki; adam olmam için benim
daha çok okumam ve düşünmem gerekiyor
kuşlar geçse de üstümden kalsın hislerim
başımı iki elime alıp dinlemem gerekiyor
***
öyleyse artık geldi dinlenme zamanım
çekilip bir köşeye beklemek sonumu
bir kalem biraz kitap benim harmanım
insan kendi hazırlarmış kendi sonunu
***
anladım ki; kalemimi erken almışım elime
daha pişmeden düştüm, düşmüşüm bu yola
ama her gönlüme geleni de, söylemem dilime
gerektiğini öğrettiler, anladım ki; bana mola
***
kendimle iç hesaplaşmaydı mürekkep geldi yazıma
nağmeler çıktı ortaya da çal demedim sazıma
dahası sabır gösterip okudunuz katlandınız nazıma
bundan böyle yazmayacağım, son veriyorum yazıma
***
yusuferdoğan