Web Zaman Damgası

Portakal

Gözlerimde mahmur düşle uyanıyor sabah
Bulut bahçesi çiçekler duvar diplerinde ilk konuğum
Aklımın karıştığı tomurcuk gülmeler öpüyor dudaklarımdan
Benimle yürüyen gölgeler bahar ağrısı
Stres topu gibi duvardan duvara
Atıyor ruhumu..
Eğilip çığlıkları topluyorum
Odaların yanaklarından



Yalnızlık dökümü fırtınada yaşamak ağrısı
Yaraları kundaklayan yangının uzun kirpikleri
Size ne söyleyebilirim gözlerimi alırken örgülü dokunuşlar
Beni serin sulara salın
Güneş kurutsun saçlarımı
Alnımdan göçen kuşlar göğü kuşatsın
Nereye gitsem sadece bir ağacım
Yıldızlardan başka kimsenin
Uğramadığı..


Üşüyorum
Yalnız dal gibi kıyılarda
Dilimin ucundaki ıslığı kıvıran uçmalar
Çekin etekli çocukları ceplerimden
Buralar ıssız
Kat kat katlanan dalga gövdem
Bırakın ellerimi ve
Sevin birbirinizi
Bahar gelmiş
Aylardan Mayıs




Uyuyamam ben
çocuklar esnerken gamzelerimin çukurunda kıyamat
Ahh nerden geldi deli bir rüzgar
Ağır karanlık gibi üzerime
Ki,uçurumlar tutuyor beni
Bu aralar yoksulum
Halbu ki dün gördüğüm rüya
Portakal..


Tutarken aşkın ellerini
Mavi bir geceden...