Web Zaman Damgası

H O R M O N (1)

Tombalacık dün doğdu beğenmiyor kundağı
Kucaklarda durmuyor bebeğimiz hormonlu !
Yediği mamalarla duman ediyor dağı,
Kuru diye altına serdiğimiz hormonlu..

Gözümüzden koruduk kendimizden sakındık,
Çocuk yetiştirerek sanki madalya aldık!
Altısında bıraktık oyun parkına saldık;
Bahçelerde koklarız çiçeğimiz hormonlu..

Okul okul diyerek yedik on üç seneyi.
Hani nerde eğitim doldurduk mu sineyi ?
Rüşvet aracı yaptı değiştirip karneyi !
Müdürü, öğretmeni, dershanemiz hormonlu..

Büyük-küçük tanımaz dünyayı o yaratmış;
Dede ayakta durur torun yan gelmiş yatmış !
Sabahtan pişen çorba öğleye çok bayatmış.
Öğretmedik haramı, yediğimiz hormonlu..

Nasıl da muhtaç etti bir bardak suya bizi?
Yoldu soydu soğana çevirdi sevgimizi.
Şimdi gırtlaklıyorsak onsuz birbirimizi;
Gençliğinden vazgeçtik ergenimiz hormonlu..

Bana sorsan bunlara “ Devlet-millet angarya!”
“Nerede yanlış yaptık?” sorar ana, babaya !
Kendimden ölçüp-biçip hükmümü verdim: Var ya;
Damadımız imansız, gelinimiz hormonlu..

Şehveti aşk diyerek yaşayanlar her defa
Özgürlük şarkısıyla süsleyip sürer sefa
Mecnun’da sadakat yok, Leyla’da ise vefa!
“Aslı” kucakta gezer, “Kerem” imiz hormonlu

Sonra da çağ atlıyor yükselen yeni nesil !
Format bozulmuş format, programlara eğil..
Dönmezsek özümüze gelecek farklı değil!
Gidiyor elimizden gençliğimiz hormonlu.

2018